آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات

تعریف حجم مبنا و کاربرد آن در بورس

برای کاهش دستکاری و تقلب در هر بازاری نیاز به تهیه و اجرا قوانینی است. بازار بورس نیز بعنوان یکی از جذاب ترین گزینه های سرمایه گذاری از این قضیه مستثنی نیست. سازمان بورس و اوراق بهادار نیز با هدف جلوگیری از دستکاری قیمت سهام، قانون حجم مبنا در بورس را در مورد معاملات اجرا می کند. این قانون امکن نوسان کاذب و غیرمعمول برای سهم های بورسی را از بین می برد. در این مطلب بطور مفصل و با زبانی ساده شما را با مفهوم حجم مبنا در بورس آشنا خواهیم کرد.

منظور حجم مبنا در بورس چیست؟

در بازار سرمایه «حجم» به معنای تعداد سهام یک شرکت است که معامله می شود. حجم مبنا نیز به حداقل تعداد سهام یک شرکت بورسی گفته میشه که باید در هر روز کاری معامله گردد تا قیمت اصلی (پایانی) سهم بتواند بطور کامل رشد یا افت خود را در بازه تعیین شده انجام دهد. اگه تعداد سهام معامله شده هر شرکت در طول ساعات بازار بیشتر از حجم مبنا باشه، اونوقت قیمت پایانی سهم می تونه بطور کامل تغییر کنه. پس برای درک بهتر حجم مبنا باید با مفهوم قیمت پایانی آشنا بود. ولی قبل از توضیح مفهوم «قیمت پایانی»، با مثالی ساده حجم مبنا رو توضیح میدیم.

ذکر مثالی ساده برای درک حجم مبنا

فرض کنید قیمت هر مداد در کتابفروشی ها برابر ۱۰۰ تومان باشه. اگر شما مدادی رو با قیمت ۵۰۰ تومان بخرین، اونوقت فقط خرید شما گرون بوده و این قیمت خرید تغییری در قیمت اصلی مداد (همون ۱۰۰ تومان) نخواهد داشت. ولی اگه تعداد خرید و فروش های مداد در این قیمت ۵۰۰ تومان زیاد بشه، اونوقت قیمت مداد در کل بازار به ۵۰۰ تومان افزایش خواهد یافت. پس منطقیه که برای هر گونه تغییر قیمت لازمه حجم معینی از خرید و فروش انجام بشه و به قولی معاملات حجم بخوره.

قیمت پایانی و قیمت آخرین معامله سهام

شرکت مدیریت فناوری بورس تهران بطور لحظه ای اطلاعات مربوط به قیمت سهام شرکت های بورسی رو نشون میده. برای درک تمامی این اطلاعات لازمه که تابلوخوانی در بورس رو بلد باشیم. این اطلاعات شامل قیمت پایانی، قیمت آخرین معامله و حجم مبنا میشه. در واقع شما برای فهمیدن حجم مبنا مربوط به هر شرکت بورسی، کافیه که اطلاعات تابلو اون شرکت رو نگاه کنید و نیاز به هیچ گونه محاسبه نیست؛ چون سازمان بورس بطور خودکار و بر اساس معاملات هفتگی سهام اون شرکت، اون رو محاسبه می کنه.

قیمت پایانی

در این تابلو دو نوع قیمت وجود داره. قیمت آخرین معامله نشانگر آخرین قیمتی است که سهام شرکت در آن معامله شده و فارغ از حجم معاملات و حجم مبناست. جالبه بدونین که در شرایط عادی قیمت روزانه سهام هر شرکت بورسی بین ۵+ درصد و ۵- درصد قیمت پایانی روز قبل می تونه نوسان داشته باشه. قیمت پایانی هم در اصل میانگین وزنی قیمت های معامله شده سهام در یک روز است که توسط حجم مبنا تعدیل می شود.

از سویی دیگر این قیمت مبنای نوسانات قیمت فردای سهم است. بطور مثال اگر قیمت پایانی روز گذشته یک سهم ۱۰۰ تومان باشه. قیمت این سهم برای فردا می تونه بین ۹۵ تا ۱۰۵ تومان معامله شود. اگر حجم معاملات در یک روز بیشتر یا برابر با حجم مبنا باشه، میانگین وزنی قیمت معاملات بعنوان قیمت پایانی در نظر گرفته میشه. ولی اگر حجم معاملات کمتر از حجم مبنا باشه، اونوقت به همان نسبت نیز از میزان افزایش و کاهش میانگین قیمت ها کاسته می شود.

نحوه تعدیل قیمت پایانی بر اساس حجم مبنا

فرض کنید اطلاعات زیر در مورد حجم مبنا و قیمت پایانی یک سهم موجود باشه :

• قیمت پایانی روز گذشته : ۱۰۰ تومان
• میزان حجم مبنا تعیین شده : ۴ میلیون سهم
• میانگین وزنی معاملات انجام شده روز جاری : ۱۲۰
• حجم معاملات انجام شده روز جاری : ۲ میلیون سهم
• تفائت قیمت پایانی و میانگین وزنی معاملات : ۲۰ = ۱۰۰ – ۱۲۰
• تعدیل میزان تغییرات بر اساس حجم مبنا : ۱۰ = ۲۰ * ۰٫۵
• قیمت پایانی جدید : ۱۱۰ = ۱۰ + ۱۰۰

دلیل تعدیل شدن میانگین موزون قیمت این است که میزان معاملات انجام شده سهم دقیقا برابر نصف حجم مبناست. بر همین اساس تغییرات قیمت نیز باید نصف شود. این قیمت پایانی جدید مبنایی برای بازه نوسان قیمت فردا سهم می شود.

اهمیت حجم مبنا و کاربرد آن در بورس

یکی از اصول ابتدایی در هر بازاری، تعیین قیمت ها بر اساس خرید و فروش معامله گران و یا به عبارتی عرضه و تقاضاست. سازمان بورس بعنوان مجری قوانین تعریف شده در بازار سرمایه، حجم مبنا رو تعریف کرد تا از مداخله اشخاص فرصت طلب و دستکاری قیمت ها جلوگیری کنه. پس مهمترین هدف از تعریف حجم مبنا در معاملات بورس را می توان کنترل نوسانات غیر معمول قیمت سهام و حفظ امنیت معاملاتی دانست.

تاریخچه اعمال حجم مبنا و تغییرات آن در طول زمان

موضوع حجم مبنا برای اولین بار در سال ۱۳۸۲ و دوران دکتر حسین عبده تبریزی مطرح شد. در ابتدا قرار شد تا با برای کنترل نوسانات غیرمعمول سهام، ۱۵ درصد از کل سهام شرکت بورسی طی یکسال معامله بشه. با این حساب اگر تعداد روزهای کاری بورس را در سال ۲۵۰ در نظر بگیریم، حجم مبنا روزانه معادل ۰٫۰۰۰۶ سهام کل شرکت می شود. این مقدار بصورت خودکار توسط سامانه معاملاتی اندازه گیری میشد و فقط برای شرکت های بورسی اعمال شد و حجم مبنا تمامی شرکت های فرابورسی برابر یک بود.

در سال ۱۳۸۳ این درصد از ۱۵ به ۲۰ تغییر یافت و حجم مبنای روزانه معادل ۰٫۰۰۰۸ (هشت ده هزارم) تعداد سهام کل شرکت شد. این درصد به مدت ده سال در معاملات شرکت های بورسی در نظرگرفته میشد. اما در سال ۱۳۹۳ این درصد را به ۱۰ کاهش دادند و حجم مبنای روزانه برابر شد با ۰٫۰۰۰۴ تعداد کل سهام شرکت.

جدیدترین تغییرات حجم مبنا در شرکت های بورسی و فرابورسی

در اسفند ماه سال ۹۸، شورای عالی بورس دست به تغییرات اساسی در خصوص حجم مبنا زد. بر اساس هفتمین جلسه هیات مدیره سازمان بورس و با موافقت شورای آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات عالی بورس (بعنوان اصلی ترین نهادهای تشکیلاتی سازمان بورس)، موضوع حجم مبنا به شرکت های فرابورسی هم تعمیم داده شد. بر این اساس برای شرکت های موجود در بازارهای اول، دوم و پایه فرابورس نیز حجم مبنایی برابر با ۴ در ده هزار تعداد سهام شرکت اعمال شد.

فرابورس نیز اعلام کرد که میزان حداقل و حداکثر ارزش مبنا برای سهام معامله شده در بازارهای مختلفی به شرح زیر است (توجه داشته باشین که ارزش معاملات از حاصلضرب تعداد سهام معامله شده در قیمت پایانی بدست میاد) :

• حداقل ارزش مبنا در بازار اول و دوم فرابورس ایران : ۵۰ میلیارد ریال
• تعیین حداقل ارزش مبنا در تابلوی زرد بازار : ۲۰ میلیارد ریال
• حداقل ارزش مبنا در تابلوی نارنجی بازار : ۱۰ میلیارد ریال
• حداقل ارزش مبنا در تابلوی قرمز : ۵ میلیارد ریال
• حداکثر ارزش مبنا برای شرکت با سرمایه ۲۰ هزار میلیارد ریال و بیشتر : ۱۲۰ میلیارد ریال
• حداکثر ارزش مبنا شرکت آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات با سرمایه کمتر از ۲۰ هزار میلیارد ریال : ۱۰۰ میلیارد ریال

تغییرات دوره ای در حجم مبنا

شیوه کار بدین صورت است که تعداد حجم مبنای هر سهم بر اساس قیمت پایانی سهام آن شرکت در آخرین روز معاملاتی هر هفته محسبه شده و در نخستین روز معاملاتی هفته بعد اعمال می شود. پس با توجه به بروزرسانی هفتگی حجم مبنا، می توان نتیجه گرفت که با افزایش قیمت سهام حجم مبنا کاهشی، و با کاهش قیمت سهم میزان حجم مبنا افزایشی خواهد بود.

از ۱۲ اسفند ماه نیز دستورالعمل جدیدی برای تعیین حداقل و حداکثر حجم مبنا در بورس تعیین شد که شرایط آن بدین شکل است :

• حداقل ارزش حجم مبنا : ۵۰ میلیارد ریال
• حداکثر ارزش حجم مبنا در بورس برای شرکتی با سرمایه بیش از ۲۰ هزار میلیارد ریال و بیشتر : ۱۲۰ میلیارد ریال
• حداکثر ارزش حجم مبنا در بورس برای شرکتی با سرمایه کمتر از ۲۰ هزار میلیارد ریال : ۱۰۰ میلیارد ریال

این آخرین تغییرات مربوط به حجم مبنا در شرکت های بورسی و فرابورسی تا بحال است. قانونی که بنا بر شرایط و عمق بازار بورس می تونه دوباره دسخوش تغییر بشه. ولی چیزی که در نهایت واضحه اینه که تمامی این قوانین به تعیین عادلانه قیمت ها بر اساس رفتار معامله گران کمک خواهد کرد. در نهایت امیدوارم از مطالعه این مقاله نخصصی مرتبط با بازار سرمایه لذت برده باشین. منتظر نظرات سازنده شما عزیزان نت نظری هستم.

آشنایی با مفاهیم و اصطلاحات بازار فارکس

فارکس در لغت از عبارت، Foreign exchange تشکیل شده است. در واقع شما میتوانید در این بازار به داد و ستد انواع ارزهای خارجی نسبت به یکدیگر بپردازید. این تبادل ممکن است برای خریدوفروش کالا، خدمات شرکتها و دولتها، هزینه های سفر و خرید مسافران یا سرمایه گذاری اشخاص و بنگاهها در کشورها مورد استفاده قرار گیرد.

نماد ها در بازار فارکس

نماد ها علامت های اختصاری هستند که سازمان استاندارد جهانی(ISO) معین میکند. این نماد ها معمولا سه حرفی هستند که در بازار فارکس دو حرف اول نماد علامت اختصاری کشور مد نظر و حرف سوم نماد ارز مربوطه می باشد. مانند: ین ژاپن Japanese Yen JPY

در ادامه با تعدای از نماد هایی که در بازار فارکس کاربرد دارد آشنا میشویم:

• نماد دلار آمریکا در فارکس USD
• نماد پوند انگلیس در فارکس GBP
• نماد ین ژاپن در فارکس JPY
• نماد فرانک سوئیس در فارکس CHF
• نماد دلار استرالیا در فارکس AUD
• نماد دلار کانادا در فارکس CAD
• نماد دلار نیوزلند در فارکس NZD
• نماد راند آفریقای جنوبی در فارکس ZAR
• نماد لیر ترکیه در فارکس TRY
• نماد دلار سنگاپور در فارکس SGD
• نماد یوان چین در فارکس CNH
• نماد زلوتی لهستان در فارکس PLN
• نماد پزو مکزیک در فارکس MXN
• نماد طلا در فارکس XAU (علامت طلا در فارکس)
• نماد نقره در فارکس XAG
• نماد نفت خام UKBRENT ( نماد نفت در فارکس )
• نماد مس در فارکس COPPER
• نماد نیکل در فارکس OTC

رگولیشن (Regulation)

منظور از رگولیشن تایید یک کارگزاری از سوی نهاد های مالی معتبر بین المللی می باشد. هر چه یک کارگزاری دارای رگولیشن های معتبر تر و بالاتری داشته باشد، دارای ضریب اطمینان بالاتری برای سرمایه گذاری می باشد.

جفت ارز در بازار فارکس به چه معناست؟

همواره ارزش هر ارز در بازار فارکس با ارز مقابلش تعیین میشود. مانند یورو در مقابل دلار (یعنی هر یورو چه میزان نسبت به دلار دارد)

جفت ارزهای ماژور یا اصلی (Major currencies)

به جفت ارزهایی گفته می شود. که در یک سوی آن آن دلار آمریکا قراردارد. این زوج ها 85 درصد معاملات را شامل می شوند. لذا داری محبوبیت بیشتری در معاملات هستند پس نقد شونده تر و کم اسپرد تر می باشند و مهم ترین آنها در زیر آمده:
EUR/USD، USD/JPY، GBP/USD، USD/CHF، USD/CAD، AUD/USD و NZD/USD

جفت ارزهای مینور یا فرعی (Minor currencies)

به جفت ارزهای کراس هم معروف هستند. جفت ارزهایی که هیچ یک از دو ارز تشکیل دهنده آن دلار آمریکا (USD) نباشد، جفت ارز غیر اصلی یا به طور خلاصه “کراس” گفته می شوند. کراس هایی که بیشترین معامله فعال را دارند ناشی از سه ارز اصلی غیر از USD یعنی (EUR و JPY و GBP) می باشند مانند:
EUR/CHF، EUR/GBP، EUR/NZD، EUR/JPY، GBP/JPY، CAD/JPY، GBP/NZD و ….

مفهوم لات آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات در بازار فارکس به چه معناست؟

یکی از مفاهیم پایه در بازار فارکس آشنایی دقیق با حجم معاملات است. لات، واحد اندازه گیری حجم معاملات، اندازه حجم قرارداد یک معامله در بازار مبادلات ارز فارکس را بیان می کند. در بیشتر قراردادها هر Lot یا Amount به طور استاندارد یک لات در نظر می گیرند. اندازه قراردادها با واژه هایی مانند: لات برابر با ۱۰۰۰۰۰ واحد ارز پایه است. مثلا اگر شما در معامله ای با حجم آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات ۱ لات، یورو را در مقابل دلار خرید کنید. در واقع ۱۰۰۰۰۰ یورو در مقابل دلار خرید کرده اید. البته نیاز نیست همیشه با این حجم وارد معامله شوید شما می توانید با مقداری مانند: ۰.۰۱ لات وارد معامله شوید، این مقدار بستگی به ضریب اهرمی و سرمایه اولیه شما دارد.

لوریج (LEVERAGE) یا اهرم چیست و چگونه عمل میکند؟

برای اینکه این موضوع را بهتر درک کنیم، در ابتدا بدانیم که معنی لوریج و یا آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات همان اهرم چیست؟ فرض کنید با موجودی سرمایه ۱۰۰۰دلار، میخواهید به معامله در بازار سهام آمریکا بپردازید. حداکثر مبلغی که برای خرید سهام میتوانید خرج کنید نمیتواند از مقدار موجودی شما بیشتر شود. اما با اهرم یا همان لوریج این موضوع امکانپذیر است. به این ترتیب که، کارگزاران بازار فارکس(بروکرها) به شما به میزان دلخواهتان اعتبار خواهند داد که شما با آن میتوانید تا چند برابر سرمایه تان به معامله بپردازید. این میزان اعتبار میتواند از ۳ برابر شروع و تا چند صد یا حتی بیشتر برابر نیز ادامه داشته باشد. برای مثال وقتی با اهرم ۱:۱۰۰۰ معامله میکنید، شما قادر خواهید بود تا ۱۰۰۰ برابر موجودی اصلی تان معامله کنید. به عبارت دیگر، شما برای یک معامله ۱۰۰۰ دلاری فقط به ۱ دلار موجودی حساب نیاز دارید. لذا میزان سود و یا ضرر شما نیز به همان میزان در موجودی (مانده حساب) شما تاثیر خواهد گذاشت.

اما باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که استفاده از اهرم (و یا لوریج) به همان اندازه که در ابتدا جذاب است، میتواند خطرناک نیز باشد.

اسپرد در بازار فارکس به چه معناست؟

تا اینجا با نحوه کارکرد بازار فارکس آشنا شدیم. اما زمانیکه میخواهیم معاملهای انجام دهیم، متوجه میشویم که برخلاف آنچه که در ذهن داشتیم تمام جفت ارزها با دو نرخ نمایش داده میشوند. این دو عدد همان قیمت خرید و قیمت فروش هستند که با هم مقداری اختلاف دارند. این اختلاف که بین قیمت خرید و فروش وجود دارد را اسپرد می نامند. توجه داشته باشید که اسپردها شناور هستند. یعنی برای جفت ارزهای مختلف باهم تفاوت دارند. ضمن اینکه در هر بروکر یا همان کارگزار فارکس، بسته به انواع حسابهای معاملاتی که وجود دارد. ممکن است مقدار اسپردها باهم متفاوت باشد. همچنین در زمان شب ها که حجم معاملات در فارکس کمتر هستند، مقدار این اسپردها نیز بیشتر میشوند

سوآپ یا بهره شبانه در فارکس به چه معناست؟

سواپ همان نرخ بهره شبانه است. مبالغی که بابت سود معاملات باز محاسبه می شود. یعنی وقتی شما معاملاتی رو باز دارین و به ساعت 12 شب میرسه در اون لحظه به معاملات شما سواپ تعلق می گیره و این میتونه مثبت یا منفی باشه و زمان اون هم 00:00 به وقت محلی بروکر خواهد بود.

برای دریافتن اطلاعات بیشتر در خصوص سوآپ یا بهره شبانه، مقاله جامع و کامل تری را تدوین کرده ایم که با مطالعه این مقاله به تمامی سوالاتتان در خصوص سوآپ پاسخ داده میشود. برای رجوع به این مقاله اینجا کلیک کنید.

آشنایی با مفهوم پیپ (Pip) در بازار فارکس

پیپ یا پوینت به واحد اندازه گیری حرکات و نوسانات قیمت در بازار ارز گفته می شود. مثلا اگر جفت ارز EUR/USD از عدد 1/14121 به عدد 1/14807 برسد در حقیقت 68.6 پیپ یا 686 پیپ جا به جا شده.

بالانس (balance) در فارکس به چه معناست؟

بالانس حساب شما، مقدار پولی است که در حسابتان دارید. توجه داشته باشید که پوزیشن های باز تا وقتی که بسته نشده اند هیچ تاثیری روی بالانس نمی گذارند .

مارجین یا (margin) در فارکس به چه معناست؟

میزان موجودی که توسط بروکر برای تضمین باز ماندن معاملات کنار گذاشته می‌شود.

مارجین کال (margin call) در فارکس به چه معناست؟

به معنای بسته شدن اجباری معاملات توسط بروکر در صورت رسیدن زیان به سطح معینی می‌باشد که سطح استاپ اوت (Stop Out Level) نامیده می شود. سطح استاپ اوت در بروکرهای مختلف متفاوت است (در آی سی ام بروکرز این سطح صفر درصد می باشد). این مساله به این دلیل است که بروکر نمی تواند اجازه دهد تا شما بیشتر از پولی که در حساب دارید ضرر بدهید.

برای معامله در بازار فارکس باید از کجا شروع کنیم؟

معاملات در فارکس از طریق بروکرها (کارگزار) انجام میشوند. پس در ابتدا برای شروع معاملات خود در بازار فارکس، باید بتوانیم یک بروکر را به عنوان کارگزار خود انتخاب کنیم انتخاب بروکر شاید در مرحله اول چیز ساده ای به نظر برسد. اما در واقع میتواند تاثیر بسیار زیادی در میزان عملکرد و سود و زیان شما داشته باشد. پس باید قبل از انتخاب بروکر اطلاعات کافی از نحوه خدمات رسانی و سابقه آن بروکر بدست آورید تا بتوانیم انتخاب هوشمندانه تری را داشته باشیم. همانطور که قبلا گفتیم بازار فارکس به دلیل گستردگی و حجم معاملات، یکی از امن ترین بازار ها در برابر دستکاری قیمتی است. دلیل این امر آن است که بسیاری از بروکرها با وصل شدن به مارکت جهانی، معاملات خود را انجام میدهند. برای این منظور از طریق نهادهای نظارت مالی معتبر خارجی بازرسی میشوند که به اصطلاح به آنها رگوله میگویند. در این میان، برخی از بروکرها که معمولا دارای اعتبار کمتری هم هستند، به مارکت جهانی متصل نیستند. در آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات واقع نرخ معاملات در این
بروکرها به اصطلاح داخلی است که به آنها مارکت میکر نیز می گویند. بنابراین بهتر است نکات زیر را در انتخاب بروکر خوب در نظر بگیریم رگوله باشند و معاملات آنها به مارکت جهانی متصل باشند.با توجه به تحریمها، حتما در کشورهای آفشور ثبت شده باشند تا بتوانند به ایرانیها خدمات ارایه دهند. هرچه تعداد شعبه بیشتری در کشورهای مختلف داشته باشند دارای اعتبار بیشتری نیز هستند.دارای پشتیبانی به زبان فارسی نیز باشند. تا کارایی را برای ما آسان تر نمایند. دارای انواع حساب های معاملاتی مختلف باشند که با هر نوع استراتژی و مدیریت سرمایهای، بتوان در آن حساب جدید مورد نیاز را ایجاد نمود. حتما از قبل میزان اسپرد جفت ارزهای آن را، با سایر بروکرها مقایسه نمایید

امیدوارم این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد.

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام عضو شوید.

آشنایی با اصول مدیریت سرمایه

با توجه به رشد چشم‌گیر شاخص‌های بازار سهام طی سالیان اخیر، صاحبان سرمایه‌های خرد و کلان از اقشار مختلف و با هر میزان تخصص مالی، وارد بازار سرمایه شده‌اند. هرچند گزینه‌های مطمئن‌تری نظیر صندوق‌های سرمایه‌گذاری هم وجود دارند اما، بسیاری از افراد به دلایل مختلف ترجیح می‌دهند که خودشان مستقیماً در بازار به خرید و فروش سهام بپردازند.

به منظور سرمایه‌گذاری آگاهانه، باید پیش از ورود به بازار آموزش دیده و ارکان اصلی فرآیند معامله‌گری یعنی تحلیل، روانشناسی و مدیریت سرمایه را به خوبی فرا بگیرید. یادگیری این مفاهیم، از طریق آموزش‌های تئوری و تجربه معامله‌گری در بازار بورس، حاصل می‌شود. در این میان، بخش مدیریت سرمایه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا، مستقیماً با بقای افراد در بازار مرتبط بوده و به گونه‌ای می‌توان آن را ضامن حفظ و رشد سرمایه معامله‌گران دانست. برای پیاده سازی قوانین مدیریت سرمایه در بازار بورس، عملکرد سیستماتیک و تفکر منطقی فرد الزامی است. قطعاً معامله‌گری که این مفهوم را به خوبی درک نموده و اجرایی کند، از آرامش روحی بیشتری حین داد و ستد برخوردار است زیرا، با درنظر گرفتن تمام ریسک‌های ممکن اقدام به سرمایه‌گذاری می‌نماید و همین موضوع یکی از سنگ بناهای اصلی موفقیت در بازار مالی است.

مدیریت سرمایه چیست؟

اگر بخواهیم یک تعریف جامع و کلی ارائه کنیم، دانش و مهارت سرمایه‌گذاری با ریسک حداقل در راستای کسب بازدهی حداکثر را مدیریت سرمایه می‌نامند. هدف اصلی مدیریت آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات سرمایه در وهله اول، کنترل ریسک و حفظ دارایی است. از این جهت در برخی از منابع آموزشی، مدیریت سرمایه به همان مدیریت ریسک نیز تعبیر می‌شود. به بیان ساده‌تر، مفهوم مدیریت سرمایه این است که برای بدست آوردن بازدهی مورد انتظار خود باید مقدار ریسک مشخصی متقبل شوید؛ طبق اصول حرفه‌ای معامله‌گری و به منظور جلوگیری از وقوع ضررهای سنگین و غیر قابل تحمل، باید پیش از ورود به موقعیت معاملاتی مقادیر این بازده و ریسک معلوم و به گونه‌ای متعادل شده باشند که در مقابل انتظار برای کسب سودی معقول، ضرر کمی پیش روی شما باشد.

اعمال صحیح قوانین مدیریت ریسک در فرآیند معاملات، می‌تواند در راستای کاهش ضرر و زیان تأثیر به ‌سزایی داشته باشد. ترکیب یک استراتژی معاملاتی کارا و مدیریت سرمایه، ضمن پیش‌گیری از وقوع ضررهای سنگین و غیر منتظره، به مرور زمان منجر به رشد سرمایه شما خواهد شد. اعمال مدیریت ریسک در معاملات سهام و سایر ابزارهای مالی، تابع قوانین واحد و مشخصی نیست و از یک فرد تا دیگری متفاوت است. در واقع جزئیات و نحوه اعمال مدیریت سرمایه، تا حد زیادی به دیدگاه سرمایه‌گذاری، اهداف مالی، طرز تفکر و روحیات شخص بستگی دارد. بر اساس چنین معیارهایی، رویکرد سرمایه‌گذاران در قبال ریسک را تشخیص داده و آن‌ها را در دو دسته کلی ریسک‌گریز و ریسک‌پذیر تقسیم می‌کنند.

در نتیجه معامله‌گران باید از قواعد مدیریت ریسکی استفاده کنند که متناسب با شخصیت سرمایه‌گذاری آن‌ها باشد و در این زمینه نمی‌توان برای همگان نسخه‌ای واحد تجویز نمود. بطور مثال؛ میزان پذیرش ریسک معامله‌گران کوتاه مدتی در هر موقعیت معاملاتی نسبت به افرادی که دیدگاه بلند مدت دارند، کاملاً متفاوت است.

بسیاری از افراد، با رویای یک شبه ثروتمند شدن وارد بازار سهام شده و انتظار دارند ظرف مدت کوتاهی، سرمایه خود را چند برابر کنند! چنین سرمایه‌گذارانی را حتی نمی‌توان شدیداً ریسک پذیر نامید زیرا، مفهوم ریسک اصلاً برای آن‌ها تعریف نشده است و در محاسبات ذهنی خود صرفاً به سود می‌اندیشند. چنین شخصی حتی ممکن است مدتی معاملات سوددهی را نیز تجربه کند اما، در نهایت به دلیل عدم رعایت مدیریت سرمایه و پذیرش بدون محدودیت ریسک، سرمایه خود را به نابودی می‌کشاند. به راستی می‌توان ادعا نمود؛ یکی از اصلی ترین وجوه تمایز معامله‌گران موفق با سایرین، رعایت اصول مدیریت سرمایه است.

امروزه برای مدیریت ریسک روش‌های مختلفی وجود دارد. شیوه‌های کلاسیک بیشتر بر محاسبات ساده متمرکز بوده و مدل‌های جدید نظیر روش پروفسور بالسارا، غالباً بر اساس جداول و فرمول‌های پیچیده ریاضی بنا شده‌اند. همگی این روش‌ها مبتنی بر ارزیابی ریسک موقعیت‌های معاملاتی بصورت انفرادی و در نهایت تعیین چهارچوب‌های مشخص برای محدوده ریسک پذیری معامله‌گران می‌باشند.

ارکان اصلی مدیریت سرمایه در بازار سهام

هرچند برای مدیریت سرمایه روش و فرمول مشخصی وجود ندارد اما برای تدوین قوانین مدیریت ریسک و ارزیابی دقیق موقعیت‌های معاملاتی در بازار، شاخص‌های مرسومی وجود دارند که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• ریسک
• بازده
• حجم معاملات
• نسبت بازده به ریسک
• نسبت افت سرمایه

به منظور انجام معاملاتی اصولی و موفقیت آمیز، موارد اول تا چهارم را باید برای هر موقعیت معاملاتی و الزاماً پیش از ورود، بررسی نموده و در مورد آن‌ها تصمیم‌‌گیری کنیم. در واقع پس از مشخص نمودن این موارد مشاهده می‌کنیم که نقاط خروج و حداکثر سود و زیان مورد انتظار از موقعیت معاملاتی مذکور، با دقت معین می‌شوند. به وضوح می‌بینیم که مدیریت سرمایه در راستای موفقیت هر استراتژی معاملاتی نقش کاملاً حیاتی ایفا می‌نماید که چشم‌ پوشی از آن نتیجه‌ای جز شکست در پی نخواهد داشت. حال پس از شرح مفهوم و اهمیت مدیریت سرمایه در بازارهای مالی و ذکر ارکان اصلی آن به بیان برخی از قواعد مرسوم و توصیه‌های رایج در این زمینه می‌پردازیم؛

• پیش از ورود به معامله، باید ریسک و بازده مورد انتظار از آن را تعیین کنید.
• محاسبات مقادیر ریسک و بازده، تابع مستقیمی از نقاط خروج احتمالی و حجم معاملات می‌باشد.
• طبق اصول سرمایه‌گذاری و توصیه بزرگان بازار، حداکثر مقدار ریسک در هر موقعیت معاملاتی، نباید از ۳ درصد بیشتر شود!
• حداقل مقدار مجاز نسبت بازده به ریسک، برابر ۱ می‌باشد و در غیر این صورت، ورود به معامله خطای بزرگی است.
• در صورت نیاز به داشتن چندین موقعیت معاملاتی باز به صورت هم‌زمان، باید حداکثر ریسک قابل تحمل را بین این معاملات تقسیم نمود.
• زمانی که به بازدهی نجومی معاملات اعتباری و اهرمی می‌اندیشید، ریسک سنگین و چند برابری آن‌ها را نیز مد نظر داشته باشید!
• آستانه تحمل افت سرمایه حساب معاملاتی خود را به طور دقیق مشخص نموده و زمانی که به دلیل چندین معامله زیان‌ده میزان افت سرمایه شما به محدوده خطر رسید، بدون تعلل فرآیند معاملات خود را برای مدتی متوقف کنید.

در مجموعه مقالات آتی مدیریت سرمایه در بخش بلاگ آسان بورس، مفاهیم ریسک، بازده، نسبت‌های مرتبط با مدیریت سرمایه و… به تفصیل توضیح داده خواهند شد.

آشنایی با انواع بازارهای مالی و بازار سرمایه

وقتی از بازارهای مالی حرف می‌زنیم، بیشتر افراد تصویر بازار شلوغ بورس نیویورک یا معامله‌گران عصبانی تالار معاملات آتی شیکاگو را به یاد می‌آورند. البته این تصاویر دیگر قدیمی شده‌اند، زیرا این روزها معاملات آنلاین جای مبادلات رو در رو را گرفته‌اند. صرافی‌های ارز دیجیتال تنها بخشی از بازارهای مالی هستند؛ زیرا این بازارها مدت‌ها پیش از وجود صرافی‌ها و کارگزاری‌ها به شکل امروزی وجود داشته‌اند. بازارهای مالی از زمانی که بشر به کشاورزی و داد و ستد آن با دیگران روی آورد، وجود داشته اند. اگر کشاورزان برداشت مناسبی نداشتند باید برای کاشت محصول در سال بعد بذر به‌دست می‌آوردند. اگر هم برداشت خوبی داشتند باید تصمیم می‌گرفتند که محصولات مازاد خود را ذخیره یا مبادله کنند. این شرایط آنها را مجبور می‌کرد تا برای به‌دست آوردن بذر یا غذای ذخیره با دیگران معامله کنند.

درآمد ماهیگیران نیز به مقدار صید، نوع ماهی‌ها و آب و هوا وابسته و بی‌ثبات بود. در حقیقت، تصمیمات و مبادلات تمامی آن کشاورزان و ماهیگیران بود که اساس بازارهای مالی و بازار سرمایه امروزی را تشکیل داد. داد و ستد هایی که هدف آن بسیار شبیه بازارهای امروزی است. در این مقاله شما با مفهوم بازار مالی و انواع بازارهای مالی و بازار سرمایه آشنا خواهید شد.

بازارهای مالی چیست؟

بازار مالی (Financial Market) بستری است که افراد و نهادها از آن برای انجام معاملات با انواع دارایی‌ها مانند اوراق بهادار، ارزهای دیجیتال و دیگر دارایی‌های قابل تعویض استفاده می‌کنند. بازار براساس قرار گرفتن فروشندگان و خریداران در یک مکان کار می‌کند و قانون عرضه و تقاضا نیز قیمت‌ها را در بازار مشخص می‌کند. در حقیقت، انواع بازارهای مالی به افراد کمک می‌کند تا به راحتی یکدیگر را پیدا کنند؛ آنها با این کار انجام معامله میان کاربران را تسهیل می‌کنند.

بازارهای مالی انواع مختلفی دارند؛ ویژگی‌های دارایی مورد معامله و نیازهای کاربران است که مشخصات هرکدام از این بازارها را تعیین می‌کند. بازار سهام، بازار فارکس، بازار ارزهای دیجیتال، بازار پول، بازار اوراق قرضه، بازار کالا و بازار مشتقه از محبوب‌ترین شکل‌های بازارهای مالی هستند. این بازارها بستری هستند که کسب و کارهای مختلف برای جذب سرمایه مورد نیاز خود برای توسعه، از آن استفاده می‌کنند. در واقع، بازارهای مالی مانند کانال‌هایی هستند که جریان سرمایه‌ را از عرضه‌کنندگان به سمت تقاضاکنندگان هدایت می‌کنند.

بازار سرمایه (Capital Market) نیز بخشی مهم از بازارهای مالی است که معاملات ابزارهای مالی مانند سهام، اوراق بدهی، صندوق‌های قابل معامله (ETF) و غیره را تسهیل می‌کند. همچنین، منبع جذب سرمایه برای افراد، شرکت‌ها و دولت‌های است و نقش مهمی در تقسیم منابع و ایجاد نقدینگی برای کارکارآفرینان بازی می‌کند. انواع بازارهای مالی را می‌توان براساس نوع دارایی مورد معامله و زمان سررسید آنها تقسیم‌بندی کرد.

انواع بازارهای مالی

بازارهای مالی بسیار زیادی در سراسر جهان وجود دارند و هر کشوری حداقل از یکی از انواع آنها استفاده می‌کند. برخی از این بازارها کوچک‌تر هستند و سرمایه در گردش کمی دارند، برخی دیگر نیز مانند «بازار بورس نیویورک» که روزانه تریلیون دلار معامله در آن انجام می‌شود در سطح بین‌المللی شناخته شده هستند. در ادامه این مقاله ۶ نوع از شناخته‌شده‌ترین انواع بازارهای مالی را بررسی می‌کنیم:

بازار سهام (Stock Market)

بازار سهام یا بازار بورس، شناخته‌شده‌ترین شکل از بازارهای مالی است. در این بازار سهام شرکت‌ها (سهامی عام) توسط معامله‌گران و سرمایه‌گذاران خرید و فروش می‌شود. هر سهم قیمتی دارد که براساس عواملی مانند ارزش بازار، دارایی‌های شرکت و عرضه و تقاضا و .. مشخص می‌شود. زمانی که قیمت این سهم‌ها به دلیل عوامل اقتصادی یا تجاری افزایش می‌یابد، سرمایه‌گذاران می‌توانند با فروش آنها کسب درآمد کنند. در این بازار خرید سهام برای سرمایه‌گذاران ساده است، اما چالش واقعی انتخاب سهامی است که در نهایت سودآور باشد. در واقع، زمانی که سهام را با قیمت کمتر می‌خرید و با قیمت بالاتر می‌فروشید می‌توانید کسب درآمد کنید.

بسیاری از شرکت‌ها از بازار سهام برای جذب سرمایه استفاده می‌کنند؛ آنها این کار را از طریق بازار اولیه یا عرضه اولیه عمومی (IPO) انجام می‌دهند. بازار اولیه (Primary Market) زمانی شکل می‌گیرد که دارایی شرکت برای اولین بار عرضه و فروخته شود. در این بازار، شرکت سرمایه مورد نیاز خود را به طور مستقیم و از طریق فروش سهام به سرمایه‌گذاران تامین می‌کند. معامله‌گران پس از لیست شدن شرکت و عرضه آن در بازار اولیه، معامله‌گران می‌توانند سهام شرکت را در بازار ثانویه خرید و فروش کنند. در حقیقت، تمامی معاملات سهام در بازار بورس، درون بازار ثانویه (Secondary Market) انجام می‌شوند.

نکته جالب اینجاست که بازار بورس اوراق بهادار از قرن‌ها پیش و زمانی که هیچ فناوری در کار نبوده، وجود داشته است. بزرگترین بازارهای سهام که در کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا و ژاپن به شکل امروزی از قرن ۱۹ یا ۲۰ ایجاد شده‌اند.

بازار اوراق قرضه (Bond Market)

بازار اوراق قرضه که با نام بازار درآمد ثابت نیز شناخته می‌شوند، شکل دیگری از بازارهای مالی است. شرکت‌ها، سازمان‌ها و دولت‌ها با فروش اوراق قرضه در این بازار سرمایه مورد نیاز خود برای توسعه را به‌دست می‌آورند. بسیاری از شهرداری‌ها نیز برای تامین مالی مخارج مورد نیاز خود برای ساخت پروژه های عمومی مانند مدرسه، ایستگاه آتش نشانی، پارک‌ها و جاده‌ها اوراق قرضه منتشر می‌کنند. ارواق قرضه (Bond) نوعی سرمایه‌گذاری است که در آن سرمایه‌گذار از طریق خرید اوراق پول قرض می‎‌دهد؛ در مقابل شرکت یا نهاد فروشنده متعهد می‌شود تا اعتبار دریافتی را در بازه زمانی مشخص و با پرداخت سود دوره‌ای ثابت بازپرداخت کند.

اوراق قرضه شبیه توافقی میان وام‌دهنده و وام‌گیرنده است که جزییات وام مانند مقدار سرمایه، زمان بازپرداخت و سود پرداختی در آن مشخص شده است. به همین دلیل گاهی اوقات به بازار اوراق قرضه بازار بدهی یا بازار اعتباری نیز می‌گویند. بیشتر معاملات بازار اوراق قرضه در بازار اولیه انجام می‌شود؛ جایی که در آن سرمایه‌گذاران اوراق قرضه را از فروشندگان (وام‌گیرندگان) خریداری می‌کنند. معامله‌گران می‌توانند اوراق بهاداری را که قبلا منتشر شده در بازار ثانویه خرید و فروش کنند. معمولا این معاملات از طریق بازار بورس یا فرابورس انجام می‌شود، البته که حجم سرمایه معامله شده در بازارهای اوراق قرضه بسیار بیشتر از بازارهای سهام است.

مهم‌ترین مزیت بازار اوراق قرضه نسبت به بازار سهام، ریسک پایین‌‌تر سرمایه‌گذاری است. همین ویژگی باعث می‌شود تا اوراق قرضه نسبت به سهام بازدهی و سودآوری کمتری نیز داشته باشد. همچین این نکته را در نظر داشته باشید، با اینکه اوراق قرضه شرکتی نرخ بهره بالاتری دارند اما اوراق تحت حمایت دولت از امنیت بیشتری برخوردار هستند. ورشکستگی بدترین سناریویی است که سرمایه‌گذاران می‌توانند تجربه کنند؛ در این شرایط شرکت‌ها معمولا می‌توانند بخشی از سرمایه را پس بدهند.

بازار کامودیتی (Commodity Market)

بازار کامودیتی یکی دیگر از انواع بازارهای مالی است که تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان در آن به معامله کالای اساسی می‌پردازند. در یک تعریف ساده، کامودیتی کالایی است که می‌توان آن را با کالاهای مشابه دیگر معامله کرد. در این بازار کالاهای اساسی را به دو دسته کلی کامودیتی سخت و کامودیتی نرم تقسیم می‌کنند. کالاهای انرژی مانند نفت و گاز و فلزات گران‌بها مانند طلا، نقره و پلاتین در دسته کامودیتی‌‌های سخت قرار می‌گیرند. کالاهای کشاورزی مانند گندم، ذرت و سویا و محصولاتی مانند پنبه، قهوه و شکر را می‌توان در دسته کامودیتی‌های نرم قرار داد. فلزات اساسی مانند آلومینیوم، مس، روی و آهن نیز در دسته کامودیتی‌های جای می‌گیرند.

معاملات در بازار کامودیتی به دو دسته تقسیم می‌شود: معاملات اسپات (Spot) آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات و معاملات آتی یا فیوچر (Future). در بازار اسپات، کالاهای اساسی با پول مبادله می‌شوند. در بازار آتی نیز کالاهای اساسی در تاریخی از پیش تعیین شده و با قیمتی مشخص معامله می‌شوند. بیشتر معاملات کالاهای اساسی در بازارهای مشتقه و به شکل معاملات اسپات انجام می‌شود. معامله‌گران همچنین می‌توانند کامودیتی‌ها را بازار بورس، فرابورس و صرافی‌های لیست شده به شکل آتی معامله کنند. بورس کالای شیکاگو (CME) و اینترکانتیننتال اکسچنج (ICE) دو کارگزاری بزرگ برای انجام معاملات کامودیتی در جهان هستند.

بازارهای کامودیتی قدمتی به اندازه تاریخ تمدن بشری دارند، این بازارها یک بستری متمرکز و با قدرت نقدشوندگی بالا برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان ایجاد می‌کنند. برای مثال، این بازارها می‌توانند تجارت محصولات کشاورزی را کارآمدتر و هماهنگ‌تر کنند. معاملات آتی بازار کامودیتی، با ایجاد یک مکانیسم خرید تضمین‌شده به بسیاری از کشاورزان کوچک کمک می‌کند.

بازار ارزهای دیجیتال (Crypto Market)

گسترش فناوری بلاک چین در سال‌های گذشته باعث شده تا ارزهای دیجیتال به عنوان یک دارایی ارزشمند مورد توجه بسیاری قرار بگیرند. از سال ۲۰۱۸ بازارهای ارزهای دیجیتال به عنوان بخشی از بازارهای مالی رشد بسیار سریعی را تجربه کرده‌اند. بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH) و سایر رمز ارزها، همگی دارایی‌های دیجیتال غیر متمرکز مبتنی بر بلاک چین هستند. در حال حاضر، نزدیک به ۱۴ هزار کوین و توکن متفاوت در حدود ۵۰۰ صرافی ارز دیجیتال در سراسر جهان معامله می‌شوند. معامله‌گران و سرمایه‌گذاران بازار رمز ارزها برای خرید و فروش و نگهداری این دارایی‌ها دیجیتالی نیاز به استفاده از یک کیف پول ارز دیجیتال خواهند داشت.

ماهیت دیجیتال و ناشناس بازارهای دیجیتال باعث می‌شود تا بستر مناسب‌تری برای انجام پروژه‌های پانزی یا کلاهبرداری باشد. در این بازار، صرافی‌هایی که از آنها برای انجام معاملات استفاده می‌شود به دوسته صرافی‌های متمرکز (CEX) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) تقسیم می‌شوند. صرافی‌های متمرکز همانطور که از نامشان پیداست پلتفرم‌های متمرکزی برای معامله رمز ارزها هستند. صرافی‌های غیرمتمرکز بدون هیچ مرجع مرکزی کار می‌کنند؛ این صرافی امکان مبادله بدون واسطه و همتا به همتا (P2P) ارزهای دیجیتال را برای کاربران خود فراهم می‌کنند.

با اینکه بازار کریپتوکارنسی یک بازار مالی بسیار جوان است اما در دهه گذشته به طور شگفت انگیزی گسترش یافته است. بر طبق گزارش وب‌سایت coinmarketcap، ارزش کل بازارهای ارزهای دیجیتال بیش از ۲.۵ تریلیون دلار است. برخی افراد عقیده دارند که عدم وجود یک سیستم قانون‌گذاری مشخص، بزرگ‌ترین مشکل این بازار است. کشورهای مختلف قوانین متفاوتی در رابطه با استفاده از رمز ارزها دارند؛ در حقیقت بسیاری از کشورها بازار ارزهای دیجیتال را به‌جای نوآوری یک خطر برای اقتصاد خود می‌دانند.

بازار فارکس (Forex Market)

فارکس (Forex) مخفف عبارت Foreign Exchange به معنی تبادل ارزهای خارجی است. بازار فارکس مهم‌ترین نوع بازارهای مالی است؛ این بازار امکان انجام معاملات جفت ارزهای مختلف را برای معامله‌گران فراهم می‌کند. سرمایه‌گذاران خرد، بانک‌ها، شرکت‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و شرکت‌های مدیریت سرمایه گذاری همگی از بازار فارکس برای انجام سفته‌بازی و پوشش ریسک (Hedging) استفاده می‌کنند. برخلاف تصور بسیاری از افراد، اولین شکل از بازارهای فارکس قرن‌ها قدمت دارند و به دوره بین النهرین باز می‌گردند.

معامله‌گران می‌توانند ۱۷۰ جفت ارز مختلف را در بازار فارکس معامله کنند. امروزه، حجم معاملات روزانه بزرگترین بازار مالی چیزی در حدود ۶.۶ تریلیون دلار و بیش از مجموع بازارهای سهام، بازارهای مشتقه و بازار ارزهای دیجیتال است. فارکس یک بازار مالی گسترده است، در واقع شبکه گسترده‌ای از کامپیوترها و واسطه‌ها در سراسر جهان این بازار را تشکیل داده‌اند. همچنین، کارگزاران فارکس می‌توانند به عنوان بازارساز (Market Maker) عمل کنند و قیمت‌های بید (Bid) و اسک (Ask) پیشنهاد دهند که با قیمت رقبا در بازار متفاوت است.

بازار فارکس را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: بازار بین بانکی و بازار خارج بورس (OTC). بازار بین‌ بانکی (Interbank Market) شبکه‌ای جهانی است که بانک‌ها و موسسات مالی از آن برای مبادله ارزها و سایر مشتقات ارزی میان خود استفاده می‌کنند. سرمایه‌گذاران و معامله‌گران نیز می‌توانند با استفاده از کارگزاری‌ یا بروکر‌ها به معامله در بازار خارج از بورس (OCT) فارکس بپردازند.

بازار مشتقه (Derivatives Market)

بازار مشتقه یکی از مدرن‌ترین انواع بازارهای مالی است. به زبان ساده، بازار مشتقه بستری را فراهم می‌کند که در آن خریداران و فروشندگان دارایی مورد نظر خود را بر روی یک قیمت توافقی پیش خرید یا پیش فروش می‌کنند. در این بازار، دارایی‌ها و کالاها به شکل اوراق مشتقه‌ مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله، مورد خرید و فروش قرار می‌گیرند. این قراردادهای مالی ارزش خود را از یک کالای اساسی یا گروهی از دارایی‌ها مانند سهام، اوراق قرضه، ارزها و غیره به‌ دست می‌آورند به همین علت به اوراق مشقه، اوراق ثانویه نیز می‌گویند.

سرمایه‌گذاران از اوراق مشتقه برای پوشش ریسک (Hedge)، کاهش ریسک و با سفته‌بازی استفاده می‎‌کنند. به این معنی که آنها ریسک با انتظار پاداش می‌پذیرند. بسیاری از افراد سرمایه‌گذاری در بازار مشتقه را به عنوان شکلی پیشرفته از سرمایه‌گذاری در نظر می‌گیرند. قراردادهای اوراق مشتقه به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: لاک (Lock) و آپشن (Option). در قراردادهای لاک مانند قراردادهای آتی، طرفین معامله از ابتدا در مورد شرایط و مدت زمان قرارداد متعهد می‌شوند. در قراردادهای آپشن یا اختیار معامله مانند قراردادهای سهام، به طرفین این اجازه را می‌دهند تا پیش از پایان زمان قرارداد، حق خرید یا فروش دارایی خود را داشته باشند.

سوالات متداول

سهم بازار کریپتو و فارکس از بازار مالی چقدر است؟

یبشتر از ۹۹ درصد حجم بازار در اختیار مارکت فارکس و حدود ۰.۱ درصد در بازار کریپتوکارنسی‌ در حال گردش است.

معاملان مشتقات چیست؟

به مجموع معاملات آپشن و مارجین معاملات مشتقات می‌گویند.

نکته: توجه داشته باشید این مقاله صرفا با هدف راهنمایی و آشنایی شما با بازارهای مالی نوشته شده است و آکادمی ارز تودی مسئولیتی در مقابل تصمیمات یا عواقب مالی آن برای افراد ندارد.

مفهوم حجم مبنا و گره معاملاتی در بازار بورس

در بازار بورس، سرمایه‌های بسیاری از مردم عادی و سهامدارن عمده در حال معامله است. پس بسیار مهم است که ثبات بازار حفظ شود. قطعا ثبات بازار به معنای عدم تغییر قیمت نیست، چرا که ماهیت بورس نوسانات قیمتی است. اما تغییرات قیمت باید منطقی و بر اساس روند طبیعی بازار باشد. اگر سازوکار مناسب در بازار برای حفظ این روند طبیعی وجود نداشته باشد، هر کسی می‌تواند روند را برهم بزند. به همین دلیل قانون‌گذاران در تمام بورس‌های دنیا، با تصویب دستورالعمل‌هایی امکان مداخله اشخاص فرصت‌ طلب در روند بازار را کاهش می‌دهند. در بورس ایران نیز سازمان بورس و اوراق بهادار، از روش‌هایی برای جلوگیری نوسانات غیر عادی و اخلال در بازار استفاده می‌کند. مفهوم حجم مبنا و گره معاملاتی با همین هدف در بورس تهران ایجاد شده‌اند. در این مقاله به تعریف حجم مبنا و گره معاملاتی خواهیم پرداخت.

حجم مبنا

در سال ۱۳۸۲ و در زمان ریاست دکتر حسین عبده تبریزی برای کمک به حفظ روند طبیعی معاملات بورس، مفهوم حجم مبنا شکل گرفت. کاربرد اصلی حجم مبنا در محاسبه قیمت پایانی نماد‌های بورسی و کاهش نوسانات غیر عادی کاذب آن‌هاست و تنها در بورس تهران به کار می‌رود. مقدار حجم مبنا به طور خودکار و بر آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات اساس تغییرات طبیعی قیمت سهام محاسبه شده و در سایت tsetmc.com برای هر نماد درج شده و طبعا هیچ فردی در محاسبه آن دخالتی ندارد.

بسیاری از سهامداران خرد و عمدتا تازه‌کار بازار بورس، با مفهوم حجم مبنا و گره معاملاتی مشکل دارند. به همین دلیل در ادامه مفهوم حجم مبنا و گره معاملاتی را با ذکر مثال توضیح خواهیم داد. برای این منظور، به صورت پله پله تمام مفاهیم لازم برای تعریف دقیق مفهوم حجم مبنا ارائه خواهد شد.

مفهوم اول: دامنه نوسان

همان طور که می‌دانید معاملات در بازار بورس تهران دارای محدودیت نوسان است. یعنی در هر روز معاملاتی هر سهم فقط می‌تواند مقدار مشخصی افزایش یا کاهش قیمت را تجربه کند. این دامنه محدود نوسان برای بیشتر سهام‌های بورس برابر 5 درصد است که ما هم برای سادگی بر اساس همین 5 درصد مثال می‌زنیم. نحوه عملکرد دامنه نوسان بدین ترتیب است:

در هر روز معاملاتی، یک قیمت آشنایی با مفهوم اصلی حجم معاملات پایه برای هر سهم در نظر گرفته می‌شود. تغییرات قیمت سهام در این روز فقط 5 درصد نسبت به این قیمت پایه می‌تواند تغییر کند. برای مثال اگر امروز قیمت پایه سهام 100 تومان تعیین شود، معاملات حداکثر در بازه قیمتی 105 – 95 تومان قابل انجام خواهد بود. حال سوال این است که قیمت پایه چگونه تعیین می‌شود؟

پاسخ آن است که قیمت پایه بر اساس قیمت پایانی روز قبل در نظر گرفته می‌شود. پس حالا به تعریف قیمت پایانی می‌پردازیم.

مفهوم دوم: قیمت پایانی

به طور ساده می‌توان گفت که قیمت پایانی سهام در پایان یک روز معاملاتی، میانگین حجمی قیمت تمام معاملات انجام شده سهم در آن روز است. اما میانگین حجمی یعنی چه؟ یعنی اگر 1000 سهم در قیمت 100 تومان و 10 سهم در قیمت 90 تومان معامله شود، تاثیر قیمت 100 تومان روی تعیین قیمت پایانی 10 برابر بیشتر از قیمت 90 تومان خواهد بود. یعنی هر چه حجم بیشتری از معاملات در یک قیمت خاص انجام شود، تاثیر آن قیمت روی قیمت پایانی بیشتر خواهد بود. پس با همین رویکرد در هر روز معاملاتی، قیمت پایانی سهام بر اساس میانگین حجمی قیمتی محاسبه می‌شود.

مفهوم سوم: حجم مبنا

و حالا می‌رسیم به مفهوم اصلی مورد نظر این مقاله، یعنی حجم مبنا. تعریفی که توسط سازمان بورس برای حجم مبنا ارائه شده، به این ترتیب است:

حجمی از سهام که باید در هر روز معاملاتی خرید و فروش شود، تا تمام درصد تغییرات مجاز در آن روز در تعیین قیمت روز بعد لحاظ شود.

همان طور که مشخص است این تعریف برای افراد غیر متخصص، تقریبا به هیچ دردی نمی‌خورد! برای درک مفهوم حجم مبنا بهترین روش ذکر مثال است:

روزانه حجم متفاوتی از معاملات در یک قیمت خاص انجام می‌شود. حجم مبنا تعیین می‌کند که تاثیر معاملات در یک قیمت خاص، روی قیمت پایانی چقدر باشد. برای مثال فرض کنید حجم مبنا سهم A با دامنه نوسان 5- تا 5+ درصد، توسط سازمان بورس، 5 میلیون در نظر گرفته شده است. اگر حداقل 5 میلیون معامله در قیمت مثلا 3+ درصد انجام شود، این معامله قیمت سهم را 3+ درصد بالا می‌برد. اما اگر به جای 5 میلیون، 500 هزار معامله در قیمت 3+ انجام گیرد، این معامله منجر به افزایش 0/3+ درصدی سهم می‌شود. چون حجم این معامله فقط 10 درصد حجم مبنا بوده، پس این معامله روی قیمت سهم فقط 10 درصد مقدار واقعی تاثیر می‌گذارد.

با همین فرمول ساده، قیمت سهم یا همان قیمت پایانی در یک روز معاملاتی، تعیین شده و این قیمت ملاک دامنه قیمتی فردا خواهد بود. به کمک حجم مبنا، قیمت سهم بر اساس حجم زیادی از معاملات تعیین می‌شود. یعنی معاملات غیر عادی توسط افراد سودجو نمی‌توانند روی قیمت‌ها تاثیر بگذارند. چرا که حجم معاملات آن‌ها در قیاس با حجم کل معاملات ناچیز است.

محاسبه حجم مبنا

رابطه اصلی برای محاسبه حجم مبنا به این صورت است:

اما اگر شرکت‌ها دارای شرایط خاصی باشند، مقدار حجم مبنا متفاوت خواهد بود. این شرایط به پارامتری به نام ارزش مبنا مرتبط است که بدین صورت محاسبه می‌شود:

در تصویر زیر، فرمول کلی محاسبه حجم مبنا ارائه شده است. این فرمول بر اساس تعداد سهام شرکت و ارزش مبنا طراحی شده است.

فرمول ارائه شده در تصویر، برای محاسبه حجم مبنا شرکت‌های بورس و بازار اول و دوم فرابورس است. محاسبه حجم مبنا شرکت‌های بازار پایه فرابورس هم مشابه است. فقط کران پایین ارزش مبنا به جای 50 میلیارد ریال برابر 20 میلیارد ریال برای بازار زرد، 10 میلیارد ریال برای بازار نارنجی و 5 میلیارد ریال برای بازار قرمز است. برای آشنایی بیشتر با انواع بازارهای بورس و فرابورس، مطالعه این مقاله توصیه می‌شود.

بروز رسانی حجم مبنا

از آنجایی که حجم مبنا به ارزش مبنا و ارزش مبنا نیز به قیمت پایانی سهم در آخرین روز هفته گذشته وابسته است، پس حجم مبنا به طور هفتگی به روز می‌شود. یعنی بر اساس معاملات انجام شده در آخرین روز کاری هر هفته (که اگر تعطیلی نباشد، چهارشنبه است)، حجم مبنا مجددا محاسبه شده و برای هفته آینده ثبت می‌شود. قیمت پایانی آخرین روز هفته با مقدار حجم مبنا رابطه عکس دارد. یعنی در حالت کلی:

• اگر در طول یک هفته قیمت سهام به طور کلی افزایش یابد، حجم مبنا هفته آینده کاهش می‌یابد. کاهش حجم مبنا مقدار تغییرات قیمت را برای هفته آینده بیشتر می‌کند.
• اگر در طول یک هفته قیمت سهام به طور کلی کاهش یابد، حجم مبنا هفته آینده افزایش می‌یابد. افزایش حجم مبنا باعث کاهش قدرت تغییر قیمت سهام در هفته آینده می‌شود.

گره معاملاتی

تا به اینجا با مفهوم حجم مبنا آشنا شده‌ایم. در ادامه قصد داریم پدیده گره معاملاتی در بازار بورس را مورد بررسی قرار دهیم. علت آن که این مباحث در یک مقاله معرفی می‌شوند، وابستگی مفهوم حجم مبنا و گره معملاتی به یکدیگر است. بر اساس دستورالعمل سازمان بورس در سال 1389، نمادهایی که با صف خرید یا فروش سنگین و قفل شده مواجه هستند، ممکن است مشمول قانون رفع گره معاملاتی می‌شوند. این دستورالعمل با هدف تسهیل معاملات سهام قفل شده در صف طراحی شده است. سهامی که در یکی از شرایط چهارگانه زیر قرار بگیرند، دچار قانون گره معاملاتی می‌شوند:

• تعداد معاملات سهام برای 5 روز کاری متوالی، کمتر از حجم مبنا باشد (برای شرکت‌های دارای حداقل 3 میلیارد برگه سهم)
• تعداد معاملات سهام برای 5 روز کاری متوالی، کمتر از دو برابر حجم مبنا باشد (برای سایر شرکت‌ها)
• کلیه معاملات سهام در 5 روز کاری متوالی، در سقف قیمت نوسان روزانه باشد.
• کلیه معاملات سهام در 5 روز کاری متوالی، در کف قیمت نوسان روزانه باشد.

هر سهمی که یکی از چهار حالت بالا را داشته باشد، قانون گره معاملاتی برای آن فعال می‌شود. اما قانون گره معاملاتی به چه طریق عمل می‌کند؟ زمانی که سهمی یکی از شرایط چهارگانه را داشته و گره معاملاتی برای آن فعال شود، در روز کار بعدی (روز ششم)، شرایط معامله آن دچار تغییراتی می‌شود. تغییراتی مرحله پیش‌گشایش و سپس معاملات سهام را بدین ترتیب تغییر می‌دهد:

1- زمان پیش‌گشایش

ابتدا و در مرحله پیش‌گشایش (همان ساعت 8 و نیم تا 9 صبح که ثبت سفارش‌های خرید و فروش آغاز می‌شود) نماد با دامنه نوسان دو برابر حالت عادی، سفارش می‌پذیرد. یعنی اگر یک سهام با دامنه نوسان 5 درصدی مشمول گره معاملاتی شود، در پیش‌گشایش روز ششم، می‌توان با دامنه نوسان 10 درصدی برای آن سفارش خرید یا فروش ثبت کرد.

2- زمان معاملات

بر اساس تعداد و حجم سفارش‌های ثبت شده در پیش‌گشایش، سهام کشف قیمت جدید شده و معاملات آن آغاز می‌شود (ساعت 9). از زمان آغاز معاملات به بعد، مجددا سهام با دامنه نوسان قبلی (یعنی همان 5 درصد در این مثال) به معاملات خود ادامه می‌دهد.

پس به طور خلاصه می‌توان گفت که سهامی که مشمول گره معاملاتی می‌شود، در روز ششم با دو برابر دامنه نوسان قیمت‌گذاری می‌شود. اما پس از قیمت‌گذاری و آغاز معاملات، با همان دامنه نوسان همیشگی معامله خواهد شد. گفتنی است که سهامداران شرکت، از طریق اطلاعیه ناظر بازار از گره معاملاتی سهم خود باخبر می‌شوند.

کلام آخر

در این مقاله با مفهوم حجم مبنا و گره معاملاتی آشنا شدیم. به طور کلی هدف از تعیین حجم مبنا، جلوگیری از اخلال در بازار، نوسانات بی منطق و افزایش اطمینان سهامداران از وضعیت سهم خود است. هدف قرار دادن قانون گره معاملاتی نیز، افزایش خرید و فروش در سهم‌های قفل شده است. آشنایی به این گونه مفاهیم در آموزش بورس و انجام تحلیل‌های درست به تازه‌واردان بازار سرمایه کمک خواهد کرد.