فاصله میان قله ها یا دره ها

علم کوه

برای این مقصد در حال حاضر سفری وجود ندارد اما چنانچه علاقمند هستید می‌توانیم به محض اضافه شدن این سفر در بین سفرهای دالاهو به شما نیز خبر بدهیم!

دومین قله مرتفع بعد از دماوند که در لیست قله‌های 4000 متری می‌درخشد، قله علم کوه با ارتفاع 4850 متر است. این کوه از جبهه شمالی به کلاردشت و از جبهه جنوبی به طالقان مشرف است. رودبارک و کلاردشت نزدیکترین شهرها به این منطقه در استان مازندران و پراچان و طالقان نزدیک‌ترین شهرها به این منطقه در استان تهران هستند.

چرا قله علم کوه خاص است؟

منطقه تخت سلیمان (علم کوه) ۴۷ قله بالای ۴۰۰۰ متر دارد و در بین کوهنوردان به آلپ ایران نیز معروف است. در دامنه شمالی علم کوه، دیواره‌ای قرار دارد که یکی از سخت‌ترین و فنی‌ترین مسیرها برای سنگ‌نوردی و دیوارنوردی در ایران محسوب می‌شود و بیشترین شهرت این قله به خاطر همین دیواره‌ست.

در علم کوه چه می‌بینیم؟

یخچال‌های علم کوه

مجموع قلل تخت سلیمان دراستان مازندران بخش کلاردشت حدفاصله دره طالقان وجنگل‌های عباس آباد وشهسوار منطقه‌ای بسیار سرد با قلل مرتفعی است که از آن می‌توان به عنوان بزرگ‌ترین ناحیه کوهستانی یخچالی درایران نام برد. مجموع یخچال‌های علم کوه در ارتفاع حدودی 400متر و درمیان قلل گرانیتی تخت سلیمان شده‌اند. این یخچال‌ها به نام‌های سرچال، علم چال، تخت سلیمان،مرجیکش، خرسان،هفت خوان،چالون،شانه کوه واسپلیت معروف هستند. به علت همین یخچال‌های بزرگ دائمی، آب مصرفی در سرچشمه‌های متعدد آن یافت می‌شود.

دیواره علم‌ کوه

قله علم کوه و دیواره آن از گذشته‌های دور مورد توجه کوهنوردان جهان بوده و کوهنوردان آلمانی، فرانسوی، انگلیسی، ایتالیایی و … بر روی مسیرهای متعدد این دیواره صعود انجام داده اند. مسیر گرده آلمان ها-فرانسوی ها از اولین مسیرهای روی گرده این دیواره گرانیتی است.

چه زمانی به قله علم کوه صعود کنیم؟

بهترین زمان صعود به علم کوه نیمه دوم تیر است. پاییز و زمستان علم کوه با برف سنگین، طوفان و ریزش متوالی بهمن‌های سنگین همراه است بهار هر سال نیز این وضعیت ادامه دارد.

برای صعود به قله علم‌ کوه چه چیزهایی با خودمان ببریم؟

با توجه به نوع صعود و فصل موردنظرتان وسایلی که در کوله‌تان باید بگذارید متفاوت است. به طور کلی برای صعود تابستانه باتوم کوهنوردی، بلوز و شلوار بیس (لایه اول)، کاپشن و شلوار پلار (لایه میانی)، کاپشن و شلوار بادگیر یا گورتکس،کفش کوهنوردی مناسب فصل، گتر، جوراب پشمی، کلاه ضد طوفان، دستکش دوپوش، عینک آفتابی، کلاه آفتابی، چراغ پیشانی (هد لمپ) و طناب انفرادی ضروری است.

مغرورتر از اورست/«کی ۲» امپراطور دست‌نیافتنی «قراقرم»، نماد اقتدار پاکستان +تصاویر

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم دیگر زمان آن رسیده که بازهم شاهد تجلی قدرت و اراده خالق هستی در شمالی‌ترین نقطه پاکستان باشیم.

جنگ 200میلیون ساله!

اینجا خط‌الرس یخچال عظیم «بالترو» می‌باشد که بزرگترین یخچال جهان پس از قطب شمال و جنوب است، از یک طرف رشته کوه‌های هیمالیا و از سویی دیگر رشته کوه‌های قراقرم بی‌امان بر سر تصاحب آسمان با یکدیگر می‌جنگند.

هر یک از این دو رشته کوه ناگهان یکی از اعجوبه‌های خود را معرفی می‌کند و سعی دارد گوی سبقت از دیگری برباید، جدال این کوه‌ها سخن امروز و دیروز نیست! عمر این نزاع به 200میلیون سال می‌رسد.

قراقرم «برود پیک» را دارد و هیمالیا «لهوتسه» را! قراقرم «ماشا بروم 1 و 2» را دارد و هیمالیا « ماکالو و چواویو» را ولی جنگ اصلی اینجاست هیمالیا شاهی به نام «اورست» دارد و قراقرم امپراطوری به نام«کی 2» را.

اورست ارتفاعش 237 متر بیشتر از رقیب قراقرمی می‌باشد ولی این پایان کار نیست! «کی 2» دست‌نیافتنی تر از آن چیزی است که اورست حتی بتواند به آن فکر کند!

«کی2» هرمی سیاه و مخوف به نام «باتل نک» دارد که بدنام ترین سنگ و یخ جهان است! که جان ده‌ها کوهنورد را گرفته است، و این است نماد امپراطوری آن.

«کی 2» فنی ترین کوه برای صعود در جهان است بالعکس اورست که پول نیز می‌تواند شما را بالا ببرد! واین است نماد امپراطوری آن.

«کی 2» به معنای واقعی کلمه کوه است یعنی اینگونه است «8» برخلاف اورست که شیب بسیار کمتری دارد و است نماد امپراطوری آن.

«کی 2» جان 30 درصد از کسانی که به قصد شکارش عازم منطقه هولناک بالترو شده اند را گرفته است، واین است نماد امپراطوری آن.

«کی2» تنها کوهی است درجهان که در زمستان صعود نشده! و احتمالا صعود هم نخواهد شد. واین است نماد امپراطوری آن.

«کی2» تنها 238 بار توسط انسان صعود شده است در حالیکه اورست بیش از7000بار صعود شده است واین است نماد امپراطوری آن.

«کی 2» درمکانی استقرار یافته است که رسیدن به آن از نزدیکترین روستایی که انسان در آن زندگی می کند 5شبانه روز حرکت بی‌وقفه می‌طلبد و خود کوهنوردی بسیار مشکلی است، واین است نماد امپراطوری آن.

گفتنی‌ها در مورد امپراطور قراقرم بسیار زیاد ولی مجال کم است. کوهنوردانی که بخواهند صعود به کی2 را در ذهن بپرورانند حداقل یکسال قبل باید تمرینات بسیار سنگین و سخت خود را شروع کنند، زیرا کی2 با کسی شوخی ندارد و کوچکترین اشتباه در دامنه آن آخرین اشتباه فرد خواهد بود.

طوفان‌های هولناک کی 2 یک انسان 80 کیلویی را مثل پرکاه از زمین کنده و 8000 متر پائین تر جسدش را رها می کنند.

حال که به عظمت این امپراطور 8611متری پی بردید بیائید کمی بیشتر با آن آشنا شویم:

کی2 را اولین بار یک مساح چینی از فاصله 200 کیلومتری مشاهده کرد! آن هم تنها 161سال قبل! یعنی پیش از آن امپراطور نجیب قراقرم خود را از دید مردم مخفی نگاه داشته بود.

کی 2 از بلندترین کوه‌های اطرافش مثل «برود پیک» حداقل 500متر بلندتر است و به همین علت به راحتی قابل تشخیص می‌باشد.

نام «کی 2» از اول اسم «karakaram» گرفته شده و «تی جی مونتگومری» فردی که برای اولین بار مسحور این کوه عظیم شده بود کوه‌های اطراف را به نام «k1.k2.k3.k4.k5» نامگذاری کرد، البته در ادامه فقط نام k2باقی ماند وباقی کوه‌ها نام‌هایی مثل « برود پیک، گاشابروم و. » پیدا کردند.

مردم محلی «کی 2» را «چوغوری» به معنای کوه بلند صدا می‌زنند، و ساکنان روستایی منطقه تقریبا همگی به زبان انگلیسی مسلط می‌باشند و این اوج علاقه کوهنوردان خارجی به کی2 را می‌رساند.

تاریخچه صعود:

در 1892 مارتین گانوی کاشف انگلیسی گروهی از محققان کوه‌ها را تا بر روی یخچال بالترو رهبری کرد. آنها تا ابتدای محلی که امروزه به یخچال کنکوردی‌ها معروف است بالا آمدند .

در 1902 برای نخستین بار اسکار اکنسین بر روی جبهه شمالی کوه تلاشی را صورت داد. وی از طریق یال شمال شرقی تا ارتفاع 6525 متری بالا رفت .

اما راه قابل صعود کوه یعنی مسیر جنوب شرقی در 1909 توسط توسط هیئتی ایتالیائی به سرپرستی لوئیجی آمودئو کشف شد. از آن تیم دوک آبروزی تا ارتفاع 6250 متری یال جنوب شرقی صعود کرد. پس از این تلاش این مسیر بنام یال آبروزی شناخته شد. ویکتور سلا عکاس این تیم، عکسی از کوه انداخت که بی شک قدیمی ترین عکس کی 2 به شمار می رود که همچنان موجود است .

در 1938 تیمی آمریکایی به سرپرستی دکتر چارلز هوستون توانست تا ارتفاع 7925 متری کوه بالا رود .

یک سال بعد تیم دیگری از آمریکا به رهبری فریتز ویسنر رکورد ارتفاع جدیدی برپا کرد. آنها تا 8382 متری کوه از مسیر یال آبروزی بالا رفتند، که بعد از صعود نورتون تا ارتفاع 8570 متری جبهه شمالی اورست در سال 1924 بلندترین ارتفاع صعود شده توسط انسان بود .

در 1953 تیمی 7 نفره به سرپرستی دکتر چارلز هوستون توانست تا ارتفاع 7500 متری کوه بالا رود. اما خرابی هوا و وخامت حال گیکلی، یکی از اعضای جوان تیم که به ارتفاع زدگی شدید دچار شده بود موجب شد تا آنها راه بازگشت را پیش گیرند. هنگام بازگشت و پائین آوردن گیکلی، 5 عضو تیم به دلیل شیب تند مسیر سقوط کردند، اما کارگاه مستحکمی که پت شوئینگ برپا نموده بود مانع از سقوط بیش تر آن ها به اعماق دره های کی 2 گردید اما لحظاتی بعد بهمن گیلکی را با خود به اعماق دره ها برد تا تیم ناکام به پائین باز گردد .

سال 1954 قله کی 2 تلاش موفقی را از کوهنوردان ایتالیایی شاهد بود. آشیل کامپاگنونی و لینولاسیدلی دو کوهنوردی بودند که در 31 جولای موفق شدند به عنوان نخستین انسان‌ها گام بر فراز این کوه سرسخت بگذارند. آنها اعضای تیم بزرگ و مجهزی به سرپرستی آردیو دزیو بودند. تیمی با بیش از 500 باربر محلی، 11 کوهنورد و 6 دانشمند. آنها برای صعود قله 9 کمپ برپا کرد. یکی از کوهنوردان بر اثر ذات‌الریه جان خود را از دست داد. پس از این صعود چیزی که بیش از فتح قله جلب توجه کرد تلاشهای کوهنورد بزرگ ایتالیایی والتر بوناتی و باربر پاکستانی مهدی بود.

پس از صعود ایتالیایی‌ها، کوه تا 1977 صعودی بر خود ندید، تا اینکه در این سال تیمی از کشور ژاپن متشکل از 52 کوهنورد و 1500 باربر موفق شد دومین صعود قله را صورت دهند. در این تیم اشرف امان کوهنورد پاکستانی نیز بعنوان راهنما و باربر ارتفاع عضویت داشت که موفق به فتح قله شد .

در بهار 1996 یکی از پر تلفات‌ترین صعودهای کی 2 رغم خورد و این زمانی بود که 6 کوهنورد از جمله آلیسون هرگریوز پس از صعود قله دچار طوفانی سهمگین شده و همگی مفقود شدند .

صعودهای ایرانی:

در تابستان 1383 «داود خادم اصل» از اعضای تیم ملی کوهنوردی ایران و فاتح قلل چوآیو، شیشاپانگما ، ماکالو و لوتسه ، بر روی کی 2 تلاشی داشت که هنگام بازگشت از کمپ 4 در طوفان گرفتار شده و جان سپرد .

کاظم فریدیان در سال 1386 اولین کوهنورد ایرانی بود که موفق به صعود قله کی 2 شد .
عظیم قیچی ساز سه‌شنبه 10 مرداد 1391 توانست به قله کی 2 صعود کند. این صعود بدون اکسیژن صورت گرفت .
رضا شهلایی صبح روز یکشنبه 5 مرداد 1393 پرچم ایران را بر فراز قله K2 به اهتزاز درآورد .

کوهنوردان ایرانی زیادی نیز به قصد صعود به کی2 روانه یخچال بالترو شدند که به دلایل مختلف از صعود بازمانده و در فتح قله ناکام ماندند. «لیلا اسفندیاری» کوهنورد زن ایرانی یکی از این افراد است که البته سال‌های بعد هنگام فتح همسایگان کی2 جان خود را از دست داد.

نکته جالب در مورد این کوه قرار گرفتن آن در نقطه صفر مرزی است! یعنی یک سوی کی 2 در پاکستان و یک سوی آن در چین است! ولی صعود از سمت چینی قله محال است.

کی 2 نماد قدرت و عظمت پاکستان است، و مردم این کشور احترام ویژه ای برای امپراطور سرزمین خود قائل هستند.

برای رسیدن به فاصله میان قله ها یا دره ها کی 2 باید به شهر سکردو در شمال پاکستان برویم وسپس از طریق روستای Askole مسیر راهپیمایی و گذر از میان یخچال بالترو را آغاز کنیم تا به بیس کمپ کی 2 برسیم.

کی 2 نماد عظمت خالق لم یزال است و به راستی کیست جز خدای یکتا که کوه‌هایی با این حد از استواری نشانه‌های کوچکی از وجود اوست.

« هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِكُونَ »

کوه دماوند

چه اهل کوهنوردی باشید چه نه، تمام ایران قله دماوند را می شناسند کوهی در شمال ایران که بلندترین کوه ایران و بلندترین قله آتشفشانی آسیا است. همان طور که می دانید سرزمین ایران کوه ها و قله های بسیار متعددی را داراست که در جای جای سرزمین سر به فلک کشیده اند.

قله دماوند کجاست؟

کوه دماوند در قسمت مرکزی رشته کوه البرز و در جنوب دریای خزر و در بخش لاریجان شهرستان آمل قرار دارد. کوه دماوند از نظر تقسیمات کشوری در استان مازندران قرار دارد که زمانی که هوا صاف و آفتابی است از شهرهای تهران، ورامین، قم و همچنین کرانه های دریایی خزر قابل رویت است. این قله ی آتشفشانی 38500 سال پیش برای آخرین بار فوران کرده و امکان دارد این اتفاق مجدد رخ دهد. قطر دهانی قله دماوند از یخ پوشیده شده است و به 400 متر می رسد.
پایگاه ملی داده های علوم زمین ایران و وب گاه رصد خانه زمین ناسا، ارتفاع 5670 متر و 5671 متر را برای این کوه ذکر کرده اند. ارتفاع نسبی دماوند، حدود 4661 متر است که دماوند را در رده دوازدهم بلندترین قله های دنیا از نظر ارتفاع نسبی قرار می دهد.
کوه دماوند در تاریخ 30 تیر 1387 به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی کشورمان ثبت گردید، شایان به ذکر است که این کوه در سال 1381 به عنوان اثر طبیعی ملی در شمار مناطق چهارگانه ارزشمند در نظر حفاظت محیط زیست قرار گرفته است. گردشگران تور تهران می توانند به راحتی از طریق جاده هراز خود را به قله برسانند.

پوشش های گیاهی منطقه دماوند

می توان گفت پوشش گیاهی این منطقه غنی می باشد، به طوری که بسیاری از گیاهان دارویی این منطقه در کتاب های معتبر گیاه شناسی یاد شده است. روباه، شغال، بز، سگ، میش، گرگ، قوچ، گراز، خرگوش و پرندگان چون عقاب طلایی، کبک، بلدرچین و خفاش عمده ی حیات جانوری دماوند را تشکیل می دهد. هوای اطراف کوه دماوند بین 60 تا 2 درجه زیر صفر متغیر می باشد، ارتفاع 2000 تا 3500 متری دامنه ی کوه دماوند در فصل بهار با فرشی از شقایق پوشیده می شود که متاسفانه زیبایی های گل با زباله هایی که توسط بازدید کنندگان و گردشگران ریخته می شود از بین رفته است و در معرض خطر جدی قرار گرفته اند.

شهرهای نزدیک به کوه دماوند

آمل، تهران، دماوند سه شهر نزدیک به کوه ماوند هستند، کوه دماوند در فاصله 69 کیلومتری شمال شرقی پایتخت ایران قرار دارد، گفتی است که این قله در 62 کیلومتری غرب شهرستان آمل و 26 کیلومتری شمال شهر دماوند قرار دارد.

رودخانه های اطراف قله دماوند

در اطراف کوه دماون شاهد 5 رودخانه هستیم، رودخانه هراز در جنوب و شرق کوه دماوند، رودخانه لار و دیو آسیاب در غرب قله دماوند، رودخانه پنج او یا پنج آب در شرق کوه دماوند و نیز رودخانه تینه در شمال این کوه سربلند جاری می باشد.

راهنمای صعود به سبلان سومین قله ی بلند ایران

سبلان یا ساوالان بعد از دماوند و علم کوه، سومین قله ی بلند ایران به شمار می اید که جاذبه های گردشگری فراوانی دارد. پیست اسکی و چشمه های اب گرم جاذبه های تفریحی و توریستی سبلان هستند. این کوه در گذشته اتشفشان بوده، اما اکنون غیر فعال است. سبلان دارای دشت های پرگل و سرسبز است و به علت داشتن هوای خنک میان کوهنوردان بسیار محبوب است.

این کوه در ۳۵ کیلومتری اردبیل و ۲۵ کیلومتر تا جنوب شرقی مشکین شهر فاصله دارد. طول سبلان تقریبا ۶۰ کیلومتر و عرض ان ۴۵ کیلومتر است و ارتفاع ان ۴۸۱۱ متر به ثبت رسیده است.

سبلان سه قله ی مشهور به نام های سلطان ساوالان، کسرا و هرم دارد. تخته سنگی در غرب قله سلطان ساوالان قرار دارد که به شکل عقاب است، و این عقاب به سمت شرق نگاه می کند.

محلی ها بر این باورند که زرتشت در دل قله ی سبلان، زیر تخته سنگی در کنار دریاچه ارمیده است.

همین اعتقاد باعث شده است که سبلان را مقدس ترین کوه ایران بدانند و بدان سوگند یاد کنند. نوشته هایی که از قدما به جای مانده است سبلان را محل عبادت زرتشت معرفی کرده اند و همچنین در یکی از کتاب های نویسنده ی بزرگ و نامی نیچه(چنین گفته زرتشت)، به پایین امدن زرتشت از سبلان اشاره شده است.

دریاچه ی بیضی شکلی در دهانه ی اتشفشانی کوه قرار دارد، اب ان ابی مایل به سبز و بسیار زلال است و حدود ۲۵ متر پایین تر از لبه های مخروطی اتشفشان قرار گرفته است و نیز اب این دریاچه از بارش برف تامین می شود.این دریاچه در بیشتر فصول سال یخ زده است و تنها در مرداد ماه و شهریور حالت ذوب دارد. پس فراموش نکنید این دریاچه اصلا مناسب شنا کردن نیست.

قله ی سبلان در فهرست اثار طبیعی ملی کشور به ثبت رسیده است

سند مالکیت ان از ارتفاع بالای سه هزار و ۶۰۰ متری قله ی سبلان به وسعت شش هزار و دویست هکتار به نام سازمان حفاظت محیط زیست صادر شده است.

از انجایی که سبلان در بیشتر طول سال پوشیده از برف است بسیار مناسب برای اسکی بازان است. علاقه مندان به اسکی در پیست اسکی الوارس که در ۱۲ کیلومتری روستایی با همین نام واقع است، اسکی می کنند. این پیست ۸ ماه از سال با برف پوشده شده است.

دامنه های سبلان خاک بسیار حاصلخیزی دارند و مناسب برای رشد و نمو گیاهانی همچون زرشک،سیر،روناس، گل سرخ، گل گاو زبان، الاله و زنبق است. حیواناتی مثل راسو، خرس قهوه ای، روباه، شغال، خرگوش، قرقی، چکاوک، هدهد، جغد، پرستو، چلچله، گراز، عقاب طلایی در زیستگاه حیات وحش این محدوده زندگی می کنند.

وسایل مورد نیاز برای سفر به سبلان

بسته به نوع سفرتان که تفریحی باشد یا غیره باید لوازم مورد نیاز را جمع اوری کنید. برای سفر تفریحی شما به کفش مناسب پیاده روی، لباس گرم، عینک. کلاه، باتوم، اب و غذای حاضری و سبک و جعبه ی کمک های اولیه احتیاج دارید. اما اگر قصدتان کوهنوردی است باید با تحهیزات کامل کوهپیمایی عازم سفر شوید.

چه فصلی برای این سفر بهتر است؟

طبیعتا بهترین فصل برای اسکی بازان زمستان است در غیر این صورت، تابستان بهترین زمان برای سفر به سبلان است. می توانید اب گرم سبلان را امتحان کنید و به یاد داشته باشید که بهترین زمان صعود به سبلان از حدود ماه خرداد و یا تیر تا پایان شهریور است که دمای هوا بالاتر و نسبتا گرم تر است.

صعود به سبلان

به طور کلی برای صعود به سبلان سه مسیر وجود دارد:

مسیر شمال شرقی

رایج ترین مسیر در میان کوهنوردان است و کوهنوردان معمولی به راحتی صعود تابستانه را در چند ساعت انجام می دهند. این مسیر از ابگرم شابیل واقع در جنوب شهر لاهرود در جاده اردبیل به مشکین شهر اغاز می شود و به وسیله یال شرقی به قله می رسد. مسیر پناهگاه تا قله پاکوب است و در بیشتر قسمت های ان راهنما وجود دارد.

پناهگاه شمال شرقی همان حسینیه مقدس اردبیلی است و افراد زیادی برای زیارت این مکان به حسینیه می روند. گوشی موبایل و اکثر اپراتورها در این ارتفاع انتن می دهند.

مسیر غربی

از دریاچه قره گل شروع می شود و پس از گذر از هرم چال و یخچال هرم به جان پناه غربی و سپس قله ی سبلان می رسد. سنگ عقاب که در ابتدای مقاله گفتیم در ابن جبهه قرار دارد. همچنین در این مسیر سنگ هایی به شکل روباه، کبوتر کاکلی و شاه و ملکه وجود دارد.

مسیر جنوبی

از سمت جنوب قله اغاز ودر نزدیکی قله به وسیله ی یال شرقی به قله منتهی می شود. این مسیر هیچ جان پناهی نداردو این جبهه سخت ترین راه صعود به قله ی سبلان می باشد، از سنگ های بزرگ تشکیل شده است و پیست اسکی الوارس در این مسیر قرار دارد.

جاذبه های گردشگری سبلان

سبلان علاوه بر دریاچه، چشمه های اب گرم فراوانی دارد که یکی از معروف ترین ان ها چشمه شابیل است. فاصله سرعین تا پیست اسکی الوارس تنها ۲۴ کیلومتر است. این پیست اسکی از پر جاذبه ترین جاهای دیدنی سرعین است که هم تله سیژ دارد و هم دشت های سبز و پرگل و هم ابشار و رودخانه. پل معلق مشکین شهر در فاصله ی ۵۸ کیلومتری کوه سبلان واقع است. این پل طولانی ترین پل معلق خاور میانه محسوب می شود و در ارتفاع ۸۰ متری قرار دارد. دریاچه ی ات گولو در شیروان دره واقع است و همچنین چشمه ی اب گرم قینرچه از دیگر جاذبه های سبلان هستند.

همانطور که گفتیم فاصله ی مشکین شهر تا سبلان بسیار کوتاه است لذا می توانید برای راحتی کار در مشکین شهر اقامت داشته باشید. حتی در سرعین هم می توانید هتل رزرو کنید. سرعین هتل های ۴ ستاره ای دارد که برای اقامت گزینه های مناسبی هستند. اما بسیاری از کوهنوردان حرفه ای در این مناطق به برپایی کمپ می پردازند.

از چه مسیری به سبلان برسیم؟

برای رسیدن به جاده ی سبلان باید از مسیر تهران به کرج و سپس از کرج به قزوین اقدام کنید، از قزوین وارد اتوبان زنجان شوید و مسیر اردبیل را در پیش بگیرید. فاصله ی تهران تا سبلان ۷۰۳ کیلومتر است و حدود ۹ ساعت زمان می برد. (برای آغاز یک سفر کوهستانی و مجهز شدن به ابزار کوهنوردی به فروشگاه دومان هم مراجعه بفرمایید)

مسیرها و پناهگاه های کوه دماوند

مسیر جنوبیمسیر جنوبی از ساده ترین و قدیمی ترین مسیرهای دست یابی به قله دماوند است.دسترسی به مسیر جنوبی صعود، از طریق پلور و رینه امکانپذیر است.در نیمه های جاده آسفالتی متصل کننده این دو نقطه به یکدیگر، مسیری خاکی و ناهموار به سمت شمال وجود دارد که با تابلویی کوچک مشخص شده است.این مسیر به گوسفندسرا و مسجد صاحب الزمان واقع در ارتفاع ۳۰۵۰ متری منتهی شده که مبدا صعود به قله دماوند از مسیر جنوبی است.پس از آن، مسیر به سمت بارگاه سوم در ارتفاع ۴۱۵۰ متری ادامه می یابد.برای حمل بار در این فاصله می توان از چهارپایان استفاده کرد.پس از بارگاه سوم و ادامه مسیر از سمت چپ آبشار یخی، تپه ای بنام تپه گوگردی وجود دارد که حاصل آخرین فعالیت های آتشفشان دماوند است.گاز گوگرد از حفره های متعدد سنگ های گوگردی پراکنده در این ناحیه متصاعد شده و سبب سوزش چشم و گلو می شود.ادامه مسیر در یک شیب نسبتا تند به قله ختم می شود. https://koupitedpilulky.com/genericka-levitra-bez-predpisu.htmlمیانگین زمان لازم برای طی کردن فاصله گوسفندسرا تا بارگاه سوم ۶ ساعت و از بارگاه سوم تا قله ۷ ساعت است.۱. قرارگاه پلورقرارگاه پلور، در ارتفاع ۲۲۷۰ متری از سطح دریا، در زمین بزرگی واقع در ابتداری جاده سد لار، نرسیده به دوراهی رینه و به صورت سالن سوله با وسایل و تجهیزات مناسب ساخته شده است.این بنا شامل خوابگاه، سرویس های بهداشتی، دیواره سنگ نوردی و پارکینگ است که توسط فدراسیون کوهنوردی کشور ساخته شده است.کوهنوردان معمولا به این مکان قرارگاه فدراسیون می گویند.۲. قرارگاه رینهقرارگاه فاصله میان قله ها یا دره ها رینه که به مکان چای خوری موسوم بود، بعد از شهریور سال ۱۳۲۰ به صورت متروکه باقی مانده بود و سپس به فدراسیون کوهنوردی واگذار شد.این مکان به همت فدراسیون کوهنوردی در سال ۱۳۴۸ به عنوان پناهگاه بازسازی شد.ساختمان اصلی آن در سال ۱۳۶۶ ساخته شده که مکانی است برای مستقر شدن صعود کنندگان از رخ جنوبی.زنده یاد علی فرامرزپور و شادروان فرامرز فرامرزپور سال ها به عنوان مسئول این قرارگاه در راهنمایی کوهنوردان سراسر کشور به قله دماوند سهم بسزایی ایفا کردند.این پناهگاه و استراحتگاه در جنوب خیابان اصلی شهر، در ارتفاع ۲۰۸۰ متری قرار دارد.این مکان نخستین نقطه صعود از جنوب یا جنوب شرقی کوه است و گنجایش ۳۰ نفر را دارد.

۳. گوسفندسرا و مسجد صاحب الزمان

دومین مکان برای صعود به کوه دماوند از رخ جنوبی، ساختمان مسجد صاحب الزمان است. این مکان در ارتفاع ۳۰۵۰ متری قرار دارد و در نزدیکی گوسفندسرا واقع شده است. این مکان گنجایش ۵۰ نفر را دارد و دارای نمازخانه، سرویس بهداشتی و محل استراحت کوهنوردان است. هر چند در زمستان ها اصلا برای ماندن جای مناسبی نیست و چادر زدن بهتر از پناه گرفتن در داخل مسجد است. فشار هوا ۶۱۰ میلی متر جیوه است. این مسجد در سال ۱۳۷۱ ساخته شده است.

۴. بارگاه سوم

سومین پناهگاه در یال جنوبی دماوند، بارگاه سوم با ارتفاع ۴۱۵۰ متر است. بنای فلزی این پناهگاه در سال ۱۳۴۵ در ارتفاع ۴۱۵۰ متری ساخته شد که در زمان خود پناهگاهی مجهز به شمار می آمد. این پناهگاه به علت سقوط بهمن بزرگی در زمستان سال ۱۳۵۱ از بین رفت و دوباره یک سال پس از آن، یک بنای سنگی جایگزین آن شد. گنجایش آن حداکثر برای ۳۰ نفر است و در پیرامون آن مکان هایی برای چادر زدن وجود دارد. فشار هوا در بارگاه سوم ۵۴۰ میلی متر جیوه است.

۵. مجتمع کوهنوردی دماوند

این پناهگاه ۵۰ متر بالاتر از پناهگاه بارگاه سوم قرار دارد. کار ساخت این مجتمع از سال ۱۳۸۵ شروع شد و در ۸ شهریور ۱۳۸۷ گشایش یافت. مساحت آن ۴۶۰ مترمربع است فاصله میان قله ها یا دره ها و ۲۰۰ نفر ظرفیت دارد. این بنا در ارتفاع ۴۲۰۰ متر ساخته شده است. امکانات آن عبارت است از: اتاق های کمک های اولیه، انبار کوله، انبار عمومی، غذاخوری، آشپزخانه، ظرفشویی کوهنوردان، اتاق مدیریت، اتاق خواب عمومی، اتاق خواب اختصاصی و سرویس بهداشتی عمومی.

مسیر شمالی

برای رسیدن به روستای ناندل، پس از ادامه مسیر در جاده هراز به سمت شمال کشور و پس از عبور از گزنک و پشت سر گذاشتن تقریبا ۷ کیلومتر از روستای بایجان، یک دوراهی در سمت چپ جاده اصلی وجود دارد که به روستای ناندل و دلارستاق منتهی می شود. پس از ورود به مسیر خاکی، مسیر تا رسیدن به روستای ناندل ادامه پیدا می کند. روستای ناندل آخرین روستای ماشین رویی است که بایستی در آن توقف کرد و ادامه راه را با وانت یا پیاده طی کرد.

مسیر شمالی از یال شمالی کوه دماوند واقع در دشت چم بن با شیبی ملایم و خاکی آغاز شده و در پی سینه کشی ملایم به جان پناه اول و در ادامه بر روی یال سیاه رنگی در میان صخره های سنگلاخی بزرگ و کوچک در فاصله نزدیکی با یخچال دوبی سل، به جانپناه دوم می رسد. پس از آن، مسیر یال با قوسی به سمت شمال شرق مایل شده و از طریق صخره های آتشفشانی کوچک و بزرگ به مسیر شمال شرق متصل می شود و به قله می رسد.

دسترسی به آب آشامیدنی در جبهه شمالی کمی مشکل تر از مسیرهای دیگر است و ممکن است برای تهیه آب، نیاز به ذوب کردن برف باشد.

۱. خانه کوهنورد ناندل

خانه کوهنورد ناندل با مساحت حدود ۵۰ متر مربع در روستای ناندل قرار دارد و در سال ۱۳۵۸ ساخته شد. ظرفیت آن بین ۳۰ تا ۴۰ نفر است که دارای آب، برق، تلفن و امکانات رفاهی دیگر است. از این مکان می توان به جبهه شمالی و شمال شرقی کوه دماوند و یال سرداغ دسترسی داشت.

۲. اکوکمپ شمالی دماوند در روستای ناندل

در در تاریخ ۲۹ مرداد ماه ۱۳۹۴ پیشرفته ترین کمپ کوهنوردی کشور و همچنین اقامتگاه بومی ناندل؛ تحت عنوان مجتمع خدمات اقامتی و کوهنوردی شمالی دماوند (اکوکمپ شمالی دماوند)، رسما افتتاح و مورد بهره برداری قرار گرفت. این مجتمع که با هدف ارائه “خدمات صعود قله دماوند” برای کوهنوردان و گردشگران خارجی و داخلی که مایل به صعودی مطمئن و با امکانات رفاهی در سطح استانداردهای جهانی هستند در ۲ بخش راه اندازی شده: ۱. اقامتگاه بوم گردی و ۲. کمپ کوهنوردی پیشرفته.

۳. جانپناه های مسیر شمالی

در مسیر شمالی دو پناهگاه وجود دارد که به صورت فلزی ساخته شده اند. نخستین پناهگاه در ارتفاع ۳۸۵۰ متری قرار دارد که در سال ۱۳۶۰ ساخته شده و مجهز به دو طبقه تخت چوبی است و گنجایش ۱۵ نفر را دارد. فشار هوا در این مکان ۵۵۰ میلی متر جیوه است.

دومین پناهگاه در ارتفاع ۴۸۰۰ متری قرار دارد که بدون طبقه و تخت چوبی است و ۱۵ نفر گنجایش دارد. فشار هوا در این پناهگاه ۴۹۰ میلی متر جیوه است.

مسیر شمال شرقی

آغاز مسیر شمال شرقی، از روستای گزانه (گزنه) است. این مسیر در امتداد رودخانه تلخ رود و با عبور از میان باغ ها و مزارع در دشتی فراخ به چشمه اسپه می رسد. ادامه مسیر، در بالای تپه ای مرتفع در زیر قله منار و روبروی دره یخار، به گوسفند سرا و چشمه معروف استله سر می رسد که مکان مناسبی برای شب مانی است. ادامه مسیر شیب تندی دارد که با زیگزاگ های بلند پشت سر گذاشته می شود و پس از عبور از قله منار به پناهگاه تخت فریدون متصل می شود. پس از ادامه مسیر در امتداد دره یخار به ارتفاع ۵۴۰۰ متری رسیده که با مسیر شمالی در این نقطه مشترک شده و به قله می رسد.

۱. پناهگاه تخت فریدون

پناهگاه تخت فریدون در کمرکش یال شمال شرقی و بر فراز خاک های زرد رنگ، در ارتفاع ۴۳۲۰ متری توسط گروهی از کوهنوردان دانشکده فنی در سال ۱۳۵۵ ساخته شد که دارای طبقه های چوبی است. تمامی مصالح این بنا از سنگ است. این پناهگاه دو طبقه می باشد و آب مصرفی کوهنوردان از چشمه کوچکی در جناح شمالی آن تامین می شود. پناهگاه تخت فریدون گنجایش ۲۵ نفر را دارد و در پیرامون آن امکان چادر زدن وجود دارد. این مسیر به سوی قله، پر از صخره، قلوه سنگ، برف و یخ است و دارای چشمه های زیادی است. فشار هوا در این نقطه ۵۳۰ میلی متر جیوه است.

مسیر غربی

برای استفاده از مسیر غربی باید در جاده هراز از طریق پلور وارد جاده سد لار شده و از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ وارد جاده خاکی و ناهموار منتهی به پارکینگ در منطقه ورارو شویم. مسیر در سینه کش ملایم رودخانه ای کوچک به سمت پناهگاه سیمرغ ادامه می یابد. پس از پناهگاه سیمرغ با عبور از یخچال و از میان سنگلاخ ها و تکه سنگ ها و خاک های گوگرد، راه ادامه می یابد و با صعود از یک شیب تند سنگلاخی به قله می رسد.

۱. پناهگاه سیمرغ

این پناهگاه در جبهه غربی دماوند و در ارتفاع ۴۲۰۰ متری قرار دارد. پناهگاه سیمرغ در سال ۱۳۷۲ از سنگ و آهن در دو طبقه و مساحت مفید ۵۰ متر ساخته شده است و گنجایش ۴۰ کوهنورد را دارد که دارای استحکام خوبی است. فشار هوا در پناهگاه سیمرغ ۵۴۰ میلی متر جیوه است.