تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی

درس 3 بخش 3: مقایسه بازار ارز دیجیتال با سایر بازارها

مقایسه بازار ارز دیجیتال با سایر بازارها را در این بخش انجام می دهیم.

ما باید معاملات ارزهای رمزنگاری شده را با برخی از بازارهای مالی آشنا ارزیابی کنیم تا در مورد سرمایه گذاری خود واقع بین باشیم!

بازار ارز رمزگذاری شده و یا بازار بورس اوراق بهادار

بازاری جدید یا قدیمی؟! بازار ارزهای رمزنگاری شده یا بورس سهام؟
پاسخ به این سوال دشوار است اما اگر به روش تحلیلی دقیق به آن نگاه کنیم ، اینگونه نیست.

معاملات ارز رمزنگاری شده جدید است و هنوز هم در حال اکتشاف خود و راه های جدید است. اما علی رغم اینکه این یک دوره جدید است ، معاملات رمزارز ها در حال حاضر مزایای بیشتری نسبت به سهام دارد که ممکن است شما را به انتخاب ارزهای رمزپایه ترغیب کند.

اولاً یک مسئله زمانی ساده وجود دارد که این دو را از هم متفاوت می کند. به عنوان مثال تجارت با ارزهای رمزپایه یک بازار دائمی و فعال 24 ساعته است ، چیزی که سهام در بازار بورس نمی تواند به آن افتخار کند.

بازار ارز دیجیتال در مقایسه با بازار بورس

برنامه روزانه شما ممکن است به شما اجازه ندهد زمانی را برای معامله اختصاص دهید. این برای بسیاری از افراد امری واقعی است و گزینه دیگری نیز وجود دارد که “تجارت دمو” است و این امکان را با انعطاف پذیری مشخصی برای شما فراهم می کند.

نمایندگی / کارگزاری تفاوت این دو بازار است.

روشی که دلالان سنتی فارکس از معاملات شما بهره می برند ، چیزی به نام اسپرد است. در حال حاضر ، کارگزاری های رمزارز از ساختار هزینه ای که در سایت های خود نشان داده اند ، استفاده می کنند.

این به شما امکان می دهد بدون نگرانی از هزینه های مربوط به هر معامله ، به راحتی وارد معاملات شوید. این هزینه ها بسیار پایین است.

از آنجا که هیچ کارگزار وجود ندارد ، این مورد در ارز های دیجیتال حذف می شود. داشتن یک واسطه منجر به هزینه های بیشتری می شود ، اما این موضوع برای ما مسئله ای نیست.

مقررات در زمینه تجارت ارز دیجیتال کمتر است.

دنیای ارزهای رمزپایه از مقررات بیشتری در سطح بین الملل بهره مند می شود ، زیرا سطح حفاظت ارائه شده توسط مقررات وجود دارد ، با این حال ، شما اغلب متوجه خواهید شد که قوانین بیش از حد (بوروکراتیک) مانع پیشرفت و توسعه شما می شود. این یکی از موضوعات رایج بازار سهام است.

به طور کلی ، ما قطعاً از قوانین دقیقتر در تجارت سود می بریم. به همین دلیل است که در این لحظه ما بازار ارزهای رمزپایه را ترجیح می دهیم!

تجارت ارزهای رمزپایه در مقابل فارکس

بازار فارکس بیشترین شباهت را به بازار ارزهای رمزنگاری شده در زمینه تجارت دارد.

فارکس در مقایسه با ارز رمزنگاری شده

اسپرد در مورد ارزهای رمزپایه کمی بیشتر است ، اما انتظار می رود این در روزهای ابتدایی آن باشد ، زیرا کارگزاران الهام خود را از بازار فارکس می گیرند در مورد نحوه مقابله با مشکلات و موانع تجارت ارزهای دیجیتال و برطرفسازی آنها ، که فوق العاده است !

شروع معاملات در بازار فارکس آسان است و هرکسی می تواند با هر مقدار پول این کار را انجام دهد.

این امر در آینده افراد زیادی را به تجارت با ارزهای رمزپایه ترغیب می کند زیرا نیازی نیست زندگی تجاری خود را وقف آن کنید.

حساسیت به قیمت ویژگی دیگری است که می تواند بازارها را تحت تأثیر قرار دهد. فعالیت تجاری و تأثیرات آن بر قیمت بسیار مهم است. اگر بخواهید سهام بزرگی را در یک شرکت کوچک در بورس خریداری کنید ، تأثیر آن فوری و بی ثبات خواهد بود. این بدان معناست که می تواند بستری وجود داشته باشد که گروه کوچکی تأثیر بزرگ و ناعادلانه در بازار سهام به وجود آورند.

بازار فارکس در برابر چنین مواردی مصون است و تجارت ارز رمزنگاری شده حتی اگر در سطح فارکس نباشد ، از آن مصون است.

این کمی ثبات را فراهم می کند که ما آن را دوست داریم و با آن راحت هستیم! ما تاجران کوچک فردی هستیم که به صندوق چند میلیارد دلاری دسترسی نداریم. این به ما امکان می دهد ارزهای رمزپایه را با اطمینان بیشتری ترید کنیم.

در گذشته ، بیشتر ارزهای رمزنگاری شده یک جهت داشتند و این فرصت بسیاری از فرصت های تجاری را فراهم نمی کرد. خوشبختانه در پی افزایش بسیاری از ارزها در دسامبر 2017 ، شاهد تغییرات واضحی در بازار ارز دیجیتال هستیم و منحنی و جهت جدید برای آن ظاهر شد.

این نمودار بیت کوین سود بالقوه حاصل از معاملات را نشان می دهد.

نمودار بیت کوین نوسانات را نشان می دهد

معاملات ارزهای رمزنگاری ممکن است در “Seasons” بسیار خوب عمل کنند. اینها دوره هایی از زمان است که طی آن افزایش مقدار اتفاق می افتد و به دنبال آن انفجارهای حرکت خطی ثابت به وجود می آید.

این احتمال خبر خوبی است زیرا سرمایه گذاری و تجارت بیشتر فضای تجاری پویایی را برای تجارت ارزهای رمزنگاری ایجاد می کند.

چه چیزی را انتخاب می کنید؟

در هنگام مشاهده ارزهای رمزپایه ، راه های مختلفی برای همه ما وجود دارد. تجارت و سرمایه گذاری با آنها امن ترین و سودآورترین راه مشارکت مالی است.

این با صبر و حوصله و مقداری سرمایه گذاری در آماده سازی مهارت های تجاری شما به وجود می آید و علاوه بر یادگیری بیشتر در مورد این فناوری شگفت انگیز ، سود خالص قابل توجهی خواهید دید.

اگر شما به دنبال تجارت یا سرمایه گذاری در عملیات ارز رمزنگاری شده هستید ، به مرحله نهایی (فصل 4) بروید که در اینجا برخی از مبانی تجارت را با هم مرور خواهیم کرد.

سپس ، می توانید یاد بگیرید که چگونه ترید کردن را تمرین کنید.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

معاملات رمزارز رسمی و قانونی نیست

معاون فناوری‌های نوین بانک مرکزی تاکید کرد: معاملات رمزارز در حال حاضر هیچ رسمیتی ندارد و معاملات آن قانونی نیست.

به گزارش شبکه شرق، مهران محرمیان در خصوص معاملات رمز ارز گفت: معاملات رمزارز مواردی هم در مجلس شورای اسلامی و هم در دولت ذیل حوزه معاونت اقتصادی رییس جمهور این موضوع در دست اجرا و بررسی است؛ اما در حال حاضر این موضوع هیچ رسمیتی ندارد و معاملات آن قانونی نیست.

جزئیات اجرای ریال دیجیتال

وی درباره پروژه ریال دیجیتال اظهار داشت: دوره پیش آزمایشی این پروژه مهم به صورت محدود یعنی با تعداد محدودی کاربر، بانک و فروشگاه و با مبلغ محدود در اواسط شهریورماه سال جاری آغاز شد.

به گفته معاون بانک مرکزی، در حال حاضر حدود ۹۰ بانک مرکزی در دنیا مشغول بررسی و فعالیت روی پروژه رمزپول ملی خود هستند که تعدادی از این کشورها به مرحله نهایی رسیده اند و سایر کشورها هم در مراحل آزمایشی یا تحقیقاتی هستند.

محرمیان با اشاره به اینکه این پروژه از مدتی پیش با نظرخواهی از متخصصین این حوزه شروع شده بود، تصریح کرد: خوشبختانه ایران هم جزو کشورهای پیشرو در این زمینه است و سند سپیدنامه یا پیش نویس ریال دیجیتال بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران امروز به صورت رسمی در سایت بانک مرکزی منتشر شد و درخواست ما از متخصصین این حوزه این است که با مطالعه سند بازخوردها و نظرات خود را به ما اعلام کنند و مطابق روشی که در دنیا مرسوم است ما تک تک نظرات و موارد دریافتی را بررسی خواهیم کرد.

وی با بیان اینکه ریال دیجیتال و فرایندهای انتشار آن طبق آن چیزی که در قانون دیده شده کاملاً مشابه اسکناس است، خاطرنشان کرد: یعنی هر آن چیزی که برای انتشار اسکناس استفاده می شود شامل اینکه پشتوانه داشته باشد، هیات نظارت بر اندوخته اسکناس بررسی های لازم را انجام دهد و سایر موارد مشابه اسکناس است ولی تفاوت مهم ریال دیجیتال با اسکناس کاغذی این است که این پول، پول هوشمند و قابل برنامه‌نویسی است.

معاون فناوری‌های نوین بانک مرکزی با بیان اینکه تمامی آنچه اسکناس دارد را در ریال دیجیتال هم داریم به جز اینکه در این پروژه فیزیک اسکناس وجود ندارد، ابراز داشت: برای تبادلش لازم نیست دو نفر کنار هم باشند و مهمتر از همه این قابلیت وجود دارد که قراردادهای هوشمند در داخل این نوع پول تعبیه شود و بین گیرنده و فرستنده که به صورت همتا به همتا این پول را مبادله می کنند به صورت هوشمند اجرا می شود.

وی ادامه داد: دوره آزمایشی این پروژه مشابه سایر کشورها معمولاً طولانی است و پس از اخذ بازخوردهای از مردم و بررسی اثرات آن در حوزه‌های مختلف به لحاظ حقوقی، اقتصادی و. در نهایت با اطمینان کامل از رفع مشکلات فنی و آمادگی کامل در سطح وسیع مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

رمز ریال چیست؟/ تفاوت با رمزارز

رمز ریال در واقع ارز دیجیتال بانک مرکزی ایران است که پول نقد الکترونیکی به شمار می‌رود و نسخه الکترونیکی اسکناس‌های رایج در ایران خواهد بود.

به گزارش پرسون، پس از اعلام بانک مرکزی برای عرضه «رمز ریال» این سوال پیش آمد رمز ریال چیست و چه تفاوت‌هایی با رمزارزها خواهد داشت؟

آنطور که یورونیوز گزارش داده، رمز ریال در واقع ارز دیجیتال بانک مرکزی ایران است که پول نقد الکترونیکی به شمار می‌رود و نسخه الکترونیکی اسکناس‌های رایج در ایران خواهد بود. ارزش آن نیز به ریال کاغذی سنتی موجود متصل می‌شود.

البته کارت‌های نقدی یا اعتباری که بسیاری از مردم برای خریدهای روزانه از مغازه‌ها یا پرداخت‌های بانکی خود استفاده می‌کنند، نوعی پول دیجیتالی است.

اما تاکنون صدور این پول‌های دیجیتالی از سوی بانک‌های تجاری و بر پایه اعتبار الکترونیکی که بانک مرکزی به آنها می‌داده، انجام می‌شده است.

لذا رمز ریال که توسط کارت‌ یا تلفن هوشمند و رایانه قابل استفاده خواهد بود؛ نسخه‌ای الکترونیکی از ریال است که برای نخستین بار این امکان را به اشخاص حقیقی و حقوقی می‌دهد که به طور مستقیم با افتتاح حساب در بانک‌‌ مرکزی که نهادی امن‌تر از بانک‌های تجاری خصوصی است، در ازای واریزی و سپرده ریالی، ارز دیجیتال دریافت کنند.

بنابراین، رمز ریال دیجیتال، مکمل پول نقد است و نه جایگزین آن و در کنار سایر ابزارهای پرداخت روزمره مانند کارت بانکی، اینترنت بانک و همراه بانک فعال خواهد شد و به افزایش سرعت مبادلات پولی کمک خواهد کرد.

رمز ریال قابل استخراج نیست

چرا که رمز ریال این امکان را خواهد داد که اصل و ذات پول به صورت الکترونیکی منتقل شود و نیاز به تسویه بین بانکی را رفع کند. بنابراین، تراکنش‌های مبتنی بر رمز ریال بلافاصله انجام می‌شود و دریافت و پرداخت وجوه در کسری از ثانیه ممکن خواهد شد.

مطابق تاکید بانک مرکزی ایران، رمز ریال دیجیتال بر خلاف رمزارزهایی همچون بیت‌کوین قابل استخراج نخواهد بود و میزان عرضه آن از سوی این بانک تنظیم خواهد شد.

این در حالی است که رمزارزی همچون بیت‌کوین به میزان مشخصی قابل استخراج است و همین امر در کنار غیرمتمرکز آن، به معنای این که از سوی هیچ نهاد پولی و غیرپولی تحت کنترل و نظارت نیست، یکی از ویژ‌گی‌های آن به شمار می‌رود.

اما با وجود کنترل عرضه رمز ریال از سوی بانک مرکزی ایران، عرضه هیچ ارز منتشر شده‌ای از سوی بانک‌های مرکزی، حتی ارز دیجیتالی، محدود نیست و مدام می‌تواند توسط نهاد منتشر کننده افزایش یابد.

این در حالی است که بخشی از جذابیت رمزارزها گذشته از تضمین اصالت و امنیت آنها بر پایه زنجیره‌های بلوکی(بلاک‌چین) و الگوریتم‌های منحصربفرد، محدودیت دائمی ظرفیت استخراج آنهاست.

البته بانک مرکزی ایران اعلام کرده که از فناوری مشابه عرضه رمز ارزها برای انتشار ریال دیجیتال استفاده خواهد کرد؛ اقدامی که می‌تواند برخی نگرانی‌های امنیتی مرسوم در سیستم پولی ایران را رفع کند.

رمز ریال بین‌المللی می‌شود؟

اقدام بانک مرکزی ایران برای عرضه رمز ریال که یکی از اهداف آن بین‌المللی کردن ریال عنوان شده، در شرایطی است که بزرگترین بانک‌های مرکزی جهان از جمله بانک مرکزی اروپا و ایالات متحده نیز خیز بلندی را برای انتشار پول‌های دیجیتالی آغاز کرده‌اند؛ خیزی که گذشته از تلاش برای روان‌سازی سیستم‌های پرداخت و رفع ضعف‌های گردش پول‌های سنتی، تحت تاثیر نگرانی روز افزون آنها از گسترش بازار رمزارزها و مبادله بر پایه آنهاست.

بانک‌های مرکزی نسبت به از دست دادن کنترل نظام انتشار پول و مبادلات پولی با رواج رمرزارزها نگران هستند. چرا گسترش اشکال مختلف مبادلات پولی که توسط هیچ نهاد مرکزی و عمومی نظارت نمی‌شود، می‌تواند کنترل بانک‌های مرکزی را بر عرضه پول، تورم و تامین ثبات اقتصادی را تضعیف کند که در واقع به معنای زیر سوال رفتن وظایف نهادی و ساختاری آنهاست.

اما برخی کارشناسان این نگرانی را مطرح می‌کنند که وقوع یک بحران اقتصادی می‌تواند تقاضا برای نقد کردن ارزهای دیجیتالی را افزایش دهد؛ رخدادی که بانک‌های مرکزی در حال طراحی ابزارهایی برای مقابله با آن هستند. اما فارغ از این چالش، اقبال گسترده به ارزهای دیجیتالی منتشر شده از سوی بانک‌های مرکزی می‌تواند بانک‌های تجاری را از دسترسی به منابع مالی ارزان و پایدار محروم کند. بر همین اساس، بانک مرکزی اروپا در حال بررسی طرح تعیین سقف برای دسترسی اشخاص حقیقی و حقوقی به یورو دیجیتالی است.

در همین حال، این گمانه نیز از سوی اقتصاددانان در حال بررسی است که رواج استفاده از ارزهای دیجیتالی در اقتصادهای نوظهور وابسته به ارزهای خارجی می‌تواند منجر به سقوط نرخ برابری ارزهای ملی آنها شود؛ رخدادی که زمینه بی‌ثباتی پولی و اقتصادی را فراهم خواهد کرد.

تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی

ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند؟

احتمالاً تاکنون در مورد ارزهای دیجیتال شنیده‌اید. ارزهای دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی یا رمزارز نیز گفته می‌شود، به هر شکل ارزی گفته می‌شود که به صورت دیجیتال یا مجازی وجود داشته باشد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.

احتمالاً تاکنون در مورد ارزهای دیجیتال شنیده‌اید. ارزهای دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی یا رمزارز نیز گفته می‌شود، به هر شکل ارزی گفته می‌شود که تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی به صورت دیجیتال یا مجازی وجود داشته باشد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.
از آنجایی که ارزهای دیجیتال مرجع صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارند و در عوض از یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت تراکنش‌ها و صدور واحدهای جدید استفاده می‌کنند، برای بسیاری از افراد جذاب می‌باشد.
از زمان رونق بیت‌کوین در سال 2017، مردم بیش از هر زمان دیگری به ارز دیجیتال علاقه‌مند شده اند و تا آنجا پیش رفته‌اند که آن را به عنوان نوعی سرمایه‌گذاری خریداری می کنند. اما بهتر است قبل از هرگونه سرمایه گذاری ابتدا درک کنید که ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند.

ارز دیجیتال چیست؟
کریپتوکارنسی‌ یا ارز دیجیتال شکلی از پول الکترونیکی یا دارایی دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری بسیار قوی و پیچیده‌ای طراحی شده اند و در آن تراکنش‌ها معمولاً در بستر یک بلاک‌چین ثبت می‌شوند.
کریپتوگرافی(Cryptography) یا رمزنگاری چیزی است که ارز دیجیتال را از انواع رایج پرداخت الکترونیکی مانند کارت‌های اعتباری یا پی پال متمایز می‌کند. به همین دلیل تقلب در ارزهای دیجیتال تقریباً غیرممکن است. این یک سیستم همتا به همتا است که می تواند هر کسی را در هر جایی قادر به ارسال و دریافت پرداخت کند. رمزارز ناشناس است و نمی توان فرستنده یا گیرنده آن را ردیابی کرد که همین امر باعث محبوبیت آن در بین افرادی می شود که می خواهند فعالیت مالی خود را پنهان کنند.
کریپتوکارنسی به دلیل غیرمتمرکز و دیجیتالی بودن، از پول فیات یا سنتی متمایز می‌شود و به دلیل ماهیت غیرمتمرکز آنها هیچ واسطه‌ای مانند بانک برای انتقال ارز دیجیتال بین افراد وجود ندارد. در عوض، ارز دیجیتال توسط کاربران و الگوریتم‌های رایانه‌ای مانند یک بلاک‌چین کنترل می‌شود تا یکپارچگی خود را حفظ کند. به طور معمول کریپتوکارنسی‌ها کاملا دیجیتال هستند، بنابراین هیچ شکل فیزیکی از ارزش آن، مانند پول کاغذی، در دنیای واقعی وجود ندارد.
بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره‌مند شدن از ویژگی‌های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می‌کنند. بلاک‌چین مجموعه بزرگی از داده‌ها است که هر تراکنش انجام شده را نشان می‌دهد.
ارزهای دیجیتال در کیف پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند و نقل و انتقال آنها از طریق کیف پول‌های نرم‌افزاری که روی موبایل و کامپیوتر نصب می‌شوند انجام می‌شود. البته کیف پول‌های سخت‌افزاری که برخی از آنها شکلی مشابه فلش مموری دارند نیز برای این ارزها ساخته شده است و امنیت آنها بیشتر از کیف پول نرم‌افزاری می‌باشد.
معروف‌ترین و اولین ارز دیجیتال، بیت‌کوین است که احتمالا نام آن را شنیده‌اید. بیت کوین در سال 2009 راه‌اندازی شد و تا به امروز شناخته شده ترین آن باقی مانده است.
هر ارز دیجیتالی یا جزو «توکن‌»ها (Token) محسوب می‌شود یا یک «کوین» (Coin) است.
به ارز دیجیتالی که بلاک‌چین مخصوص خود را داشته باشد، کوین می‌گوییم ولی برخی از رمزارزها هم وجود دارند که بر بستر بلاک‌چین پروژه‌های دیگر راه‌اندازی شده‌اند و خودشان بلاک‌چین ندارند. به چنین ارزهای دیجیتالی توکن می‌گوییم.
برای مثال:
بیت‌کوین کوین است ولی ارز دیجیتال «بت» (Bat) به دلیل اینکه از بلاک‌چین اتریوم استفاده می‌کند یک توکن است.
علاوه بر این، همه‌ی ارزهای دیجیتالی که بعد از بیت‌کوین عرضه شده‌اند، جزو دسته‌ی «آلت کوین‌»ها (Altcoins) قرار می‌گیرند. اتریوم، کاردانو و دوج کوین آلت کوین یا برخی از ارزها را داریم که ارزش آن‌ها با گذشت زمان تغییر نمی‌کند که به آن‌ها «استیبل کوین»‌ (Stable Coin) یا ارز دیجیتال با ارزش ثابت می‌گویند.
چنین ارزهایی معمولاً در دنیای واقعی توسط دارایی‌های مختلفی پشتیبانی می‌شوند.
مثلاً ارز دیجیتال تتر (Tether) یک استیبل کوین است که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می‌شود. این یعنی به ازای هر واحد از آن، تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی یک دلار آمریکا در بانک ذخیره شده است.
از ارزهای دیجیتال می‌توان برای پرداخت، سرمایه‌گذاری و معامله‌گری استفاده کرد. با این حال، فروشگاه‌های کمی در دنیا و اینترنت هستند که این ارزها را به عنوان روش پرداخت قبول می‌کنند.

رمزارزها چگونه کار می‌کنند؟
شما می توانید ارز دیجیتال را از تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی دو طریق استخراج یا مبادله آن به دست آورید. ماینرهای رمزارز افرادی هستند که بلاک‌چین را حفظ می‌کنند. آنها تمام تراکنش‌ها را با استفاده از نرم افزار و سخت افزار برای حل پازل‌های رمزنگاری و دریافت کوین به عنوان پاداش تأیید می‌کنند. این فرآیند همچنین کوین‌های جدیدی ایجاد می‌کند. استخراج ارز دیجیتال به مقدار زیادی قدرت پردازش کامپیوتری و برق نیاز دارد، بنابراین هزینه‌های استخراج اغلب بیشتر از مزایای کسب ارز دیجیتال است.
در برخی از ارزهای دیجیتال، تعداد واحدهای ارز محدود است. در مورد بیت‌کوین، سیستم به گونه ای سازماندهی شده است که نمی توان بیش از 21 میلیون بیت کوین صادر کرد.
افراد می‌توانند در صرافی ارزهای دیجیتال، ارزهای خود را با پول سنتی یا سایر ارزهای دیجیتال معامله کنند و اینجاست که "ارزش" انواع مختلف ارزهای دیجیتال تعیین می‌شود. صرافی به‌عنوان واسطه بین افرادی که می‌خواهند ارز دیجیتال بفروشند و بخرند عمل می‌کند و هزینه‌‌هایی را برای مبادله ارزهای دیجیتال دریافت می‌کند یا تفاوت بین قیمت‌های فروش و خرید را به عنوان کمیسیون یا همان کارمزد تراکنش در نظر می‌گیرد.
تراکنش‌ ارزهای دیجیتال به صورت همتا به همتا (P2P) عمل می‌کند و براساس مدل استفاده شده، نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برند. مسئولیت نظارت بر شبکه ارزهای دیجیتال و تامین امنیت آن توسط نودها تامین می‌شود. نودها در شبکه‌های مختلف به روش‌های مختلفی انتخاب می‌شوند. برای مثال در بیت‌کوین، استخراج‌کنندگان یا ماینرها هستند که این مسئولیت را بر عهده دارند، در ایاس و ترون درباره انتخاب این نودها رای‌گیری می‌شود و در شبکه‌های اثبات سهام، هر کسی که بخشی از سکه‌هایش را در شبکه به صورت سهام قفل کرده باشد، می‌تواند در مورد تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.
شما همچنین می‌توانید ارز دیجیتال را در صرافی همتا به همتا معامله کنید. ارزهای دیجیتال بین کیف پول‌ها ذخیره و منتقل می‌شوند که همگی دارای یک کلید خصوصی برای امضای هر تراکنش و یک کلید عمومی برای سایرین برای بررسی معتبر بودن تراکنش هستند.
از آنجا که آنها در بلاک‌چین انجام می‌شوند، مبالغ تراکنش عمومی است، اما اطلاعات مربوط به ارسال یا دریافت تراکنش رمزگذاری شده است. این امر رمزارز را به یک سیستم شبه ناشناس تبدیل می‌کند. ردیابی تراکنش‌ها غیرممکن است زیرا بلاک‌چین فقط یک رکورد از کلید عمومی هر کاربر دارد. بدون دانستن کلید خصوصی حساب کاربری، نمی‌توانید دقیقاً شخص پشت یک تراکنش خاص را شناسایی کنید.
ساده ترین راه برای درک کلید عمومی این است که آن را همچون یک آدرس ناشناس در نظر بگیرید. هنگام ارسال یا دریافت ارز دیجیتال، آن آدرس در دفتر عمومی معاملات شما ثبت می‌شود.
همه می‌توانند آن آدرس را مشاهده کنند، اما این آدرس هیچ یک از اطلاعات قابل شناسایی و کاربردی شما را به بازدیدکنندگان ارائه نخواهد داد. این آدرس صرفاً، موقعیت کیف پول شما در شبکه بلاکچین را بیان می‌کند. از طرف دیگر، کلید خصوصی توسط کسی جز صاحب کیف پول قابل مشاهده و دسترسی نخواهد بود. این شامل اطلاعات رمزنگاری مورد نیاز برای دریافت اجازه انتقال رمزاز از کیف پول است و به همین دلیل آدرس خصوصی هرگز نباید به اشتراک گذاشته شود. کلیدهای خصوصی اغلب از طریق رمزگذاری ایمن می‌شوند. بنابراین بخشی از جذابیت ارزهای دیجیتال برای بسیاری این است که می توان از آن تا حدودی ناشناس استفاده کرد.

سخن پایانی

شاید مهمترین دلیل ایجاد ارزهای دیجیتال این باشد که نیاز به وجود سیستمی بهتر و تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی کارآمدتر برای پرداخت‌ها، مدیریت پول و بطور کلی سیستم مالی احساس می‌شد. وقتی همه‌چیز در حال دیجیتال شدن است، چرا یک پول و ارز، به شکل دیجیتال درنیاید؟
و در نهایت قیمت ارزهای دیجیتال بسیار متغیر است، بنابراین در حالی که فضای زیادی برای کسب درآمد وجود دارد، فضای زیادی برای از دست دادن پول نیز می‌باشد. مشاوران مالی توصیه می‌کنند که اگر می‌خواهید در دارایی پرریسک مانند ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کنید، پولی را به این کار اختصاص دهید که از دست دادن آن ضرری برایتان نداشته باشد و همچنین آن را به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت در نظر بگیرید.