چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟

توجه داشته باشید که قبل از استفاده از هرکدام از مواد، ابتدا تست حساسیت را انجام دهید.

راهکارهای نگه داری و نگهداری از سلامت پای کودکان و نوزادان

همه والدین دغدغه تغذیه و سلامت فرزندان خود را دارند، اما شاید تعداد کمی از آنها بدانند که باید سلامت پای فرزندان را در اولویت برنامه های خود قرار دهند. سلامت پاها از این جهت مهم است که اگر والدین در دوران کودکی متوجه این داستان نشوند، معالجه بیماری پای فرزندانشان در سنین بالا، دشوار و گاهی غیرممکن می شود.

بیماری‌ها و اختلالات پای کودکان می تواند ارثی و اکتسابی باشد، اکثر این بیماری‌ها در شکل تشخیص زودهنگام و صحیح بدون نیاز به جراحی به سرعت قابل معالجه هستند.

رفتار صحیح پرستار کودک یک رکن مهم در نگهداری از کودکان است، بنابراین خوب تر است از همان ابتدای کار پرستار فرزند خود را از یک مرکز با اعتبار استخدام کنید.

انواع مشکلات پای کودک

پای کودکان با پای بزرگسالان یکی نیست. پای نوزادان و کودکان نوپا آرام و انعطاف پذیر است؛ زیرا استخوان‌ها هنوز به طور کامل شکل نگرفته اند. این بدان معناست که پاهای آنها راحت‌تر از پای بچه‌های بزرگتر صدمه می‌بیند. به نام مثال با کفش‌های فراوان باریک، سلامت پاهای فرزندان شما که قسمت مهمی از سلامت و تندرستی او است به خطر می‌افتد.

اکثر مشکلات جزئی پا در کودکان خود به خود برطرف می‌شود، اما اگر دلواپس هر یک از مشکلات زیر هستید، در مورد سلامت کودک خود با پزشک متخصص صحبت کنید.

1- پای پرانتزی

قبل از دو سالگی، زیادتر کودکان پای پرانتزی دارند یا زمانی که می‌ایستند فاصله کمی بین زانو و مچ پا وجود دارد. اگر فاصله بین زانوها زیادتر شد یا خود به خود از بین نرفت، با پزشک مشاوره کنید. این وضعیت ممکن است علامت‌ای از راشیتیسم (ناهنجاری استخوان ها) باشد، اگرچه این وضعیت فراوان نادر است.

2- پای ضربدری

پاهای ضربدری وضعیتی است که در اون کودکان با زانوهای کنار هم و فاصله بین مچ پا می‌ایستند. بین سنین دو تا چهار سالگی، فاصله تا 6 سانتی متر (حدود 2.5 اینچ) طبیعی است. کلاب فوت (پای ضربدری) معمولاً تا سن شش سالگی خود به خود از بین می‌رود.

3- چرخش پنجه پا به درون

به چرخش پاها به درون، پنجه کبوتر نیز می‌گویند. در این حالت پاهای کودک به سو درون می چرخد. این عارضه معمولاً تا سن هشت یا نه سالگی اصلاح می‌شود و معمولاً برای سلامت پای کودکان نیازی به معالجه نیست.

4- چرخش پنجه به خارج

چرخش پنجه به خارج موقعیتی است که پاها به سو خارج می چرخند. این عارضه معمولاً خود به خود برطرف می‌شود و در زیادتر موارد نیازی به معالجه نیست.

5- صافی کف پا

یکی دیگر از مشکلات شایع پای کودک صافی کف پا است، اما لزوما مشکلی به حساب نمی آید. شکل پا زمانی که کودک 6 یا 7 ساله باشد پابرجا می‌ماند. با این حال، اگر صافی کف پا دردناک است یا راه رفتن یا سایر کوشش‌های او را تحت تاثیر قرار می‌دهد، کودک خود را نزد پزشک ببرید.

به طور کلی، اگر کودک شما درد ندارد و مشکلی برای شما ساختن نمی‌کند، می‌توان اون را بدون معالجه رها کرد. اما در زیادتر موارد صافی پا فراوان فراوان است و برای کودک مشکل ساختن می‌کند.

اولین قدم در معالجه صافی کف پا، تشخیص و معالجه دلیل زمینه‌ای (یعنی اختلال عصبی عضلانی) است. گزینه های درمانی غیر جراحی برای این بیماری شامل فیزیوتراپی و اصلاح کفش است. با این حال، بدشکلی شدید پا در کودکان نیاز به جراحی طولانی وقت دارد، زیرا تغییر شکل بیشتر دلیل ساختن مشکلاتی در بزرگسالی می‌شود.

6- بیماری سیور

بیماری سیور که بیشتر سندرم پاشنه دردناک نامیده می‌شود، زیادتر کودکان فعال در ورزش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری همانند یک اختلال رشد، شامل درد مداوم یا گاه به گاه در زیر یا پشت پاشنه پا است. اگر سلامت پای کودکان به وقت معالجه نشود، کودکان مبتلا به این بیماری ممکن است با بدتر شدن وضعیت وابسته لنگش شوند.

7- پا چنبری

پا چنبری معمولاً در بدو تولد وجود دارد و با سونوگرافی قابل تشخیص است. معالجه تقریباً یک هفته پس از تولد با تکنیک مخصوص گچ گیری انجام می‌شود. این گچ را در دو ماه اول روی پای نوزاد گذاشته و سپس تا 4 سالگی کفش طبی مخصوص می‌پوشند. برخی از کودکان نیز برای تحرک و راه رفتن به نوار مخصوص نیاز دارند.

پا چنبری وضعیتی است که در اون یکی از پاهای کودک یا گاهی زمان‌ هر دو به سو درون و پایین چرخانده می شود. معمولاً این عارضه در بدو تولد خود را علامت می‌دهد. اگر مادرزادی باشد، در طول زندگی درون رحمی بین هفته‌های 9 تا 14 بارداری شده است.

در واقع، در بسیاری از موارد ناهنجاری‌هایی در سونوگرافی ساده یافت می‌شود. از هر 1000 نوزاد تقریبا 1 نفر با این عارضه متولد هستند. آمار علامت می‌دهد که احتمال ابتلای پسرها به این بیماری دو برابر دخترها است.

در زیادتر موارد، پای چنبری را می‌توان با موفقیت بدون جراحی با استفاده از روش‌های ساده تر معالجه کرد. معالجه معمولاً اندکی پس از تولد، زمانی که پای نوزاد شامل تاندون‌ها، چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟ رباط‌ها، کپسول‌های مفصلی و استخوان‌ها در بیشترین حالت انعطاف‌پذیر است، شروع می‌‌شود.

البته کودکان مبتلا به پای پرانتزی برای مدتی نیاز به استفاده از پروتزهای مخصوص دارند تا پاهای خود را در وضعیت مناسب نگه دارند، بنابراین توصیه می کنیم برای معالجه به متخصص ارتوپد اطفال مراجعه کنید.

8- اتصال استخوان‌های قوزک پا

یکی دیگر از مشکلاتی که کودکان عظیم‌تر بین سنین 8 تا 13 سال را تحت نشان قرار می‌دهد اتصال استخوان‌های قوزک پا است. این وضعیت به دلیل رشد بیش از حد مفاصلی مشاهده می شود که از راه پل‌های استخوانی به یکدیگر متصل شده‌اند. علائم این عارضه شامل درد و خشکی است که می‌تواند علاقه کودک را به کوشش و ورزش به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

9- پینه پا (خارج زدگی شست پا)

میخچه را در کودکان به همان اندازه که در بزرگسالان شایع است می‌توان مشاهده کرد. خارج زدگی شست پا به دلیل افزایش حرکت ناحیه قوس پا چهره می‌دهد که برجستگی مچ پا را می‌توان در اون دید. پینه پا می‌تواند دردناک باشد و بیشتر دلیل انحراف انگشت شست پا به سو انگشت دوم شود. پوشیدن مداوم کفش نیز میزان درد را افزایش می‌دهد و کوشش و ورزش کودک را فراوان زیاد محدود می‌کند.

دیر کرد در راه افتادن کودکان

در طول سال اول زندگی، نوزاد ساده توانایی‌های زیادی از جمله در دست گرفتن بطری، چرخش، خزیدن، نشستن و در نهایت راه رفتن بدون کمک دیگران انجام می‌دهد.

اما کودک در چند ماهگی راه می‌رود؟ اگرچه اکثر نوزادان می‌توانند بین 11 تا 16 ماهگی راه بروند، برخی از آنها نمی‌توانند تا 18 ماهگی حتی بایستند، از خود حمایت کنند یا راه بروند.

این دسته از کودکان به دلیل دیر کرد در راه رفتن باید در اسرع وقت توسط پزشک متخصص اطفال معاینه شوند تا ریشه مشکل آنها مشخص و بر این پایه روند معالجه شروع شود.

اگر کودک شما قبل از 16 ماهگی راه نمی‌رود، نگرانی شما قابل درک است. زیرا نمی‌خواهید فرزندتان از سایر همسن و سال های خود عقب بیفتد. اما باید بفهمید که اگر کودک شما هنوز در 16 ماهگی راه نرفته است، می تواند کارهای حرکتی دیگری همانند تنها ایستادن، بالا و پایین کشیدن خود و یا بالا و پایین پریدن را بدون مشکل انجام دهد؟ اینها علامت می‌دهد که توانایی‌های حرکتی کودک شما در حال رشد است. بنابراین، به زودی اولین قدم او را خواهید دید.

همچنین واجب است بفهمید که برخی از نوزادان نارس دیرتر از سایر نوزادان همسن خود راه رفتن را شروع می‌کنند. اگر نوزاد شما نارس بود، فوراً به دلیل ناتوانی در راه رفتن وحشت نکنید. همانطور که نقاط عطف رشد کودک خود را دنبال می‌‍کنید، سن فرزند خود را بر پایه تاریخ مقرر در نظر بگیرید.

به نام مثال، اگر یک نوزاد 14 ماهه دارید و سه ماه نزد زایمان کرده اید. سن دقیق کودک شما را باید 11 ماه در نظر گرفت. در این شکل ممکن است دو تا سه ماه زیادتر طول بکشد تا کودک شما تعادل و راه رفتن را یاد بگیرد.

بنابراین، در حالی که اکثر مشکلات راه رفتن کودکان و ناتوانی‌های رشدی او خود به خود برطرف می‌شود، برخی از شرایط رایج وجود دارد که پزشکان اطفال می‌توانند در 18 ماهگی و بالاتر تشخیص دهند. در نهایت، مراجعه به متخصص اطفال می‌تواند هر گونه سوال و نگرانی شما را در مورد دیر راه رفتن کودکتان برطرف کند.

راهکارهای نگهداری از سلامت پای کودک

شما همیشه به فکر غذا و سلامتی کودکان هستید، اما نباید سلامت پای آنها را یاد بردن کنید. زمانی صحبت از نگهداری از سلامت جسمی کودکان می‌شود، بیشتر این مورد نادیده گرفته می شود. برای پیشگیری از مشکلات، باید از تاریخ تولد از پای کودکان نگهداری کرد.این یکی از مهم ترین نکاتی است که باید یک مواظب کودک هم به اون با ارزش و مهم بودن دهد.

با رعایت این 10 نکته می‌توانید از رشد و سلامت پاهای کودک خود اطمینان نتیجه کنید:

1- راه رفتن با پای برهنه در فضای دوباره و روی سطوح آلوده‌ می‌تواند دلیل بریدگی و صدمه جدی به پای کودکان شود. دلایل اصلی که بچه‌ها در تابستان به پزشکان مراجعه می‌کنند بریدگی‌ها و رفتن اجسام خارجی درون پاهایشان است.

زگیل یکی دیگر از مشکلات احتمالی ناشی از ویروس از راه بریدگی یا شکستگی در پوست است. پوشیدن کفش وقت بازی در جاده یا مکان های پرخطر می‌تواند از بروز این مشکل پیشگیری کند.

2- پاهای کودک خود را در نوزادی شل ببندید. سفتی می تواند سد از حرکت آزادانه پای کودک شود و حتی رشد طبیعی اون را به دیر کرد بیندازد.

3- اجازه دهید کودک بدون کفش راه برود. هنگامی که کودک جدید راه رفتن را شروع می‌کند، راه رفتن بدون کفش برای رشد طبیعی سودمند است.

4- کودکان با تقلید یاد می‌گیرند. پاهای خود را به خوبی پاکیزه و خشک کنید و اجازه دهید کودکان کار شما را تکرار کنند. همچنین به آنها علامت دهد که چگونه ناخن های پای خود را کوتاه کنند تا از مشکلات دردناک دیگر پیشگیری شود.

5- ناخن های کودک خود را در یک خط صاف کنید؛ زیرا از رشد دردناک ناخن ها پیشگیری می‌کند. از علائم ناخن های فرورفته در پا می توان به درد، قرمزی و تورم نشانه کرد.

6- پاهای خود را پاکیزه و خشک نگه دارید. بهداشت با پیشگیری از عفونت های باکتریایی و قارچی شروع می‌شود. در وقت حمام کردن، پاهای کودکان را کاملا بشویید. سپس بین انگشتان پا اون ها را کاملاً خشک کنید تا از رشد قارچ پیشگیری شود. عفونت های قارچی معمولاً در رطوبت رشد می‌کنند.

۷- کفش مناسب بخرید. وقت خرید کفش کودک خود را دنبال خود ببرید. پای کودکان همیشه بدون استثنا باید اندازه گیری شود. از آنجایی که کفش‌های فراوان باریک می‌توانند دلیل ساختن پینه، میخچه یا عفونت ناخن شوند در تاریخ خرید حتما کفش استاندارد و مناسب تهیه کنید.

8- با دقت به پاهای فرزندتان دید کنید. مواظب هر چیز غیرعادی باشید. مشکلاتی که در وقت تولد کودک متوجه می‌شوید ممکن است به خودی خود حل نشوند. معالجه زود وقت می تواند به اصلاح ناهنجاری‌هایی همانند اندام ها و نقایص مادرزادی که از هر هزار کودک یک نفر چهره می‌دهد کمک کند.

9- زخم ساق پا را با آب و صابون بشویید و با باند بپوشانید تا خوب شود. این اشتباه است که بگوییم قرار دادن زخم در معرض هوای جدید دلیل بهبود سریعتر اون می‌شود.

10- مواظب راه رفتن طولانی وقت روی انگشتان پا باشید. راه رفتن روی انگشتان پا در ابتدا خوب است، اما اگر کودک شما سپس از دو سالگی فقط روی انگشتان پا حرکت می‌کند، به پزشک اطفال مراجعه کنید.

برخی عوامل اکتسابی و مادرزادی اختلال در سلامت پای کودک

• عوامل ارثی و ژنتیکی
• بیماری‌های مهم همانند دیابت
• تغذیه نامناسب مادر باردار و شیرده
• مصرف دارو در دوران بارداری
• استفاده مادر از برخی داروهای شیمیایی
• تغذیه نامناسب نوزاد
• عادات بد راه رفتن
• ماساژ نادرست پای نوزاد
• رشد و بلوغ
• روش‌های نادرست طب سنتی برای معالجه بیماری‌های پای کودکان
• کمبود شدید ویتامین‌ها در بدن کودک
• عفونت‌های داخلی و ویروس‌ها
• نوع تومور یا سرطان استخوان
• شکل گیری پایه فقرات نامناسب کودک در دوران جنینی

روش‌های معالجه اختلالات پای کودکان

اگر بیماری یا مشکل پای کودک زود تشخیص داده شود، معالجه اون آسان تر است. اما گاهی زمان‌ واجب است تا روش‌های تشخیص جدی تر توسط پزشک باشد؛ همانند:

• استفاده از بریس
• آتل و پابند
• استفاده از آنتی بیوتیک‌ها
• پرتودرمانی و شیمی درمانی
• استفاده از کفش های مخصوص اصلاحی
• انجام حرکات اصلاحی به شکل دقیق صحیح
• تمرینات فیزیوتراپی
• عمل جراحي

راه‌های تشخیص اختلالات ساق پای کودکان

علاوه بر ظاهر و علائم، راه‌های مختلفی برای تشخیص اختلالات پا وجود دارد که باید پس از مراجعه به پزشک انجام شود. از جمله راه‌های تشخیص اختلالات ساق پای کودکان عبارتند از:

1 ) معاینه فیزیکی کودک برای تعیین دلیل درد پا: این اولین قدم در تشخیص و معالجه است. پزشک با استفاده از ابزارهای مختلف درد و تورم یا علائم حساسیت و صدمه‌های مختلف را بررسی می کند تا مشخص کند با چه بیماری دست و پنجه آرام می‌کند.

منظور می‌کنیم مقاله صدمه های شایع در کودکان را مطالعه کنید.

2 ) بررسی سابقه خانوادگی و کودک: از جمله آزمایش بیماری‌های ژنتیکی و ارثی، می تواند به تشخیص آرتریت کودک کمک زیادی کند.

3 ) آنالیز با اشعه ایکس: از این تصاویر برای بررسی سلامت استخوان‌ها و وجود نقص استفاده می‌شود.

4 ) تست تراکم استخوان: غربالگری کمبود کلسیم و معالجه راشیتیسم و ​​موارد دیگر برای تشخیص بیماری‌ها می‌تواند در پیشگیری و پیشرفت بیماری کمک زیادی به ما کند.

5 ) انجام آزمایش خون و ادرار: ارزیابی میزان ویتامین‌ها و نشان تغذیه بر وقوع عوامل از راه‌های تشخیص اختلالات ساق پای کودکان است.

6 ) انجام رادیوگرافی و سونوگرافی: این آزمایش‌ها با هدف بررسی توده انجام می‌شود.

نحوه انتخاب اولین کفش برای کودک

پای کودکان در سن پنج سالگی فراوان سریع رشد می‌کند و انتخاب کفش باید به گونه‌ای باشد که در رشد پاهای کودک اختلال ساختن نکند.

استخوان‌های انگشتان پا در بدو تولد آرام هستند و پوشاندن پای نوزاد با جوراب و کفش باریک می تواند از رشد صحیح پاهای او پیشگیری کند.

نوزادان تا زمانی که خودشان نتوانند راه بروند نیازی به کفش مناسب نخواهند داشت، بنابراین خوب تر است زمانی پای خود را به خارج می‌برید فقط با کفش و جوراب بپوشانید و در انتخاب کفش دقت کنید.

خوب است که کفش محکم باشد و پاشنه پای کودک را به خوبی نگه دارد و از سر خوردن پا در درون کفش پیشگیری کند و دقت کنید که کفش برای او گشاد نباشد.

در شکل امکان کفش‌هایی که از مواد طبیعی همانند چرم هستند بخرید، زیرا این کفش‌ها توانایی تفریح هوا را دارند. در حالی که کفش‌های پلاستیکی دلیل تعریق پای کودک شما شده و به دنبال اون عفونت قارچی به وجود می‌آید.

مرکز مشاوره آسانیسم ارائه بهترین پرستار کودک

بدشکلی‌های پا در کودکان شامل شرایط مختلفی است که می‌تواند استخوان ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌های پا را تحت تاثیر قرار دهد.

مشکل اصلی پا در کودکان به نحوه معالجه اون‌ها مربوط می‌شود، معالجه در کودکان با بزرگسالان فراوان متفاوت است. بنابراین برای معالجه باید با متخصص اطفال که در این زمینه تخصص مناسبی دارد، مشاوره کرد.

اگر تصمیم به استخدام پرستار برای کودک خود دارید توصیه می‌کنیم با کارشناسان مرکز مشاوره آسانیسم با شماره 02191304433 تماس بگیرید و با نازلترین قیمت پرستاری برای فرزند خود استخدام کنید تا از همان ابتدای راه در کنارتان مواظب دلبند شما باشد.

مواد نگهدارنده شراب

از مواد نگهدارنده شراب برای جلوگیری از اکسیداسیون و فساد باکتریایی با مهار فعالیت میکروبی استفاده می‌شود. در این مقاله به ارائه روش از بین بردن کپک شراب خواهیم پرداخت: اگرچه الکل به خودی خود یک ماده نگهدارنده طبیعی است، اما بیشتر شراب ها برای اطمینان از کیفیت با میزان نگهدارنگی بالاتر تهیه می‌شوند. دو ماده اصلی نگهدارنده وجود دارد، طبیعی و شیمیایی.

در این میان متداول‌ترین مواد نگهدارنده طبیعی تانن، قند و الکل است. نماینده رایج مواد نگهدارنده شیمیایی، دی اکسید گوگرد و مواد شیمیایی مربوط به آن است. شراب قرمز را می‌توان از طریق خواص نگهدارنده فیزیکی، مانند نگهداری در دمای مناسب، نگهداری کرد. با این حال، روش مؤثرتر و متداول‌تر، روش شیمیایی و افزودن مواد نگهدارنده است.

عملکرد اصلی مواد نگهدارنده شراب حفظ و طولانی شدن عطر و طعم شراب بدون تأثیر بر طعم و کیفیت آن است. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که شراب آنقدر الکلی است که باکتری‌ها نمی‌توانند در آن رشد کنند و نیازی به مواد نگهدارنده نیست.

در واقع، شراب می‌تواند فاسد شود، به همین دلیل باید از مواد نگهدارنده استفاده شود. شراب از تخمیر آب انگور تهیه می‌شود که حاوی مقدار زیادی قند است. در طی فرآیند تخمیر، مخمر آنها را به الکل تبدیل می‌کند. به طور کلی، هرچه تخمیر بیشتر باشد، تبدیل شدن قند به الکل کامل‌تر است.

اگر مایل هستید درباره درباره شراب انگور بیشتر بدانید کلیک کنید

حتی با وجود تخمیر بالا، هنوز قند در شراب وجود دارد، به خصوص اگر شرایط به درستی در فرآیند تولید شراب کنترل نشود، مانند تخمیر ناقص و مقدار زیاد قند باقی‌مانده، مواد مغذی مورد نیاز برای رشد باکتری‌های متفرقه را فراهم می‌کند، که می‌تواند باعث فساد شراب شود و حتی به جای شراب به سرکه انگور تبدیل می‌شود. و حتی هنگام تخمیر و تبدیل شدن به شراب، باکتری‌ها هنوز هم می‌توانند رشد کنند.

از آنجا که مقدار الکل شراب معمولاً کم است و نمی‌تواند از تکثیر باکتری‌ها جلوگیری کند و نگهداری طولانی مدت به شکل نامناسب می‌تواند باعث فساد و خرابی شراب شود. بنابراین، افزودن مواد نگهدارنده یک امر ضروری است. از آنجا که شراب مخاطبان گسترده‌ای دارد، مطالعه مواد نگهدارنده شراب ضروری است.

نحوه از بین بردن کپک شراب با متابی سولفیت سدیم

شراب را در یک بطری تمیز و ضدعفونی شده بریزید. در صورت شک ، بطری را با استفاده از محلول ضد عفونی کننده یدوفور 3% تمیز کنید. شراب را از طریق کاغذ صافی بریزید تا از انتقال کپک جلوگیری شود. اگر می خواهید رسوب در شراب باقی بماند ، از کاغذ صافی استفاده نکنید. در عوض، به آرامی و با دقت ریخته تا آن را در بطری اصلی نگه دارید.

چوب پنبه قبلی را دور بریزید ، زیرا احتمالاً آلوده است. در صورت استفاده از قفل هوا ، آب را خالی کرده و با محلول یدوفور آن را تمیز کنید. قبل از استفاده مجدد ، بطری قدیمی را در محلول یدوفور ضدعفونی کنید.

مقداری متابی سولفیت سدیم را با 1 قاشق چایخوری آب لیمو را ترکیب کنید. مخلوط را به شراب اضافه کنید. دی اکسید گوگرد موجود در این ترکیب و اسیدهای موجود در آب لیمو با هم کار می کنند تا باکتری های باقیمانده و کپک را در شراب از بین ببرند.

بطری شراب را دوباره چوب پنبه کنید و بگذارید شراب به مدت دو روز بماند. شراب را بچشید تا عطر و طعم آن را بررسی کنید. اگر هیچ نشانه ای از قالب وجود نداشته باشد، شراب آماده نوشیدن است. اگر کپک هنوز قابل تشخیص است ، شراب را دور بریزید. برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید روی متابی سولفیت سدیم کلیک کنید.

نگهدارنده‌های رایج

در طی فرآیند تولید، فساد میکروبی می‌تواند منجر به بدتر شدن کیفیت و طعم شراب شود، و آن را غیر بهداشتی و غیر قابل قبول برای مصرف‌کنندگان کند. گروه‌های باکتریایی اصلی مخمر، کاندیدا، هانسنیاسپورا Hanseniaspora و غیره هستند.

علاوه بر این، بیماری‌های میکروبی شراب عمدتاً توسط مخمر، لاکتوباسیلوس و باکتری‌های اسید استیک ایجاد می‌شود. دلیل این امر این است که مخمر ممکن است شراب را با مقدار زیادی قند مجدداً تخمیر کرده و آن را تیره و ناخالص کند.

باکتری‌های اسید لاکتیک می‌توانند باعث فساد اسید در شراب خشک با اسیدیته کم و نیز منجر به بروز بیماری باکتری‌های اسید لاکتیک در شراب شیرین با اسیدیته کم شوند. باکتری‌های اسید استیک ممکن است باعث افزایش اسید فرار در شراب شوند و در نتیجه طعم سرکه ترش نامطلوب در شراب ایجاد می‌شود.

این قارچ‌ها برای ایمنی و عطر و طعم شراب مضر هستند. هر چیزی چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟ که ماندگاری شراب قرمز را افزایش دهد یک ماده نگهدارنده محسوب می‌شود. مواد نگهدارنده عمدتاً به مواد نگهدارنده طبیعی و نگهدارنده های شیمیایی تقسیم می‌شوند.

نگهدارنده‌های طبیعی شراب

تانن‌ها

تانن، که به آن پلی‌فنل نیز گفته می‌شود در واقع اسید تانیک است. ماده شیمیایی موجود در چوب، آوند چوبی، پوست درخت و ساقه، دانه و پوست اکثر میوه‌ها، در قهوه، چای و البته شراب قرمز می‌باشد.

در شراب‌های جوان، تانن موجود طعم خوشایندی به مصرف‌کننده نمی‌دهد اما حضور آن‌ها به عنوان یک آنتی‌اکسیدان در شراب به حفظ کیفیت آن در طولانی مدت کمک می‌کند. مولکول‌های تانن تحت پلیمریزاسیون قرار می‌گیرند تا به مولکول‌های بلندتری متصل شوند.

این امر آن را به یک “کلوئید محافظ” تبدیل می‌کند که از تجمع، لخته شدن و تشکیل بخار و ته‌نشینی جلوگیری یا میزان آن‌ها را محدود می‌کند. در عین حال، تانن نیز یکی از منابع اصلی تلخی و طعم گس در شراب هاست. محتوا و کیفیت آن یکی از عوامل مهم در ارزیابی کیفیت شراب قرمز است.

قند

همانطور که مردم هنگام تهیه غذاهای بسته‌بندی شده از قند یا نمک استفاده می‌کنند، قند نیز یک ماده نگهدارنده برای شراب است. قند برای ایجاد اختلاف غلظت وارد مواد غذایی مایع می‌شود، زیرا اسمز باعث کم آب شدن وخشکی غذا می‌شود و محیطی را می‌سازد که رشد باکتری در آن آسان نیست، در نتیجه به هدف ضد فساد می‌رسد.

نمک نیز به همین ترتیب به عنوان ماده نگهدارنده استفاده می‌شود. برای اینکه قند در فرآیند تولید شراب تا حدودی باقی بماند نباید فرآیند تخمیر به بریکس صفر درجه برسد و شراب نباید به مرحله خشکی کامل برسد.

الکل

الکل به عنوان ماده نگهدارنده خصوصاً در اسپرایت‌هایی مانند شری sherry (شراب شیرین یا تلخ چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟ اسپانیولی) استفاده می‌شود.

نگهدارنده های شیمیایی شراب

اسیدها

از اسید به عنوان ماده نگهدارنده به وفور استفاده می‌شود. مانند تانن‌ها به عنوان آنتی‌اکسیدان عملمی‌کنند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در شراب تقریباً به همان روشی عمل می‌کنند که در بدن ما کار می‌کنند. آنها به رادیکال آزاد مولکول های اکسیژن متصل می‌شوند تا آن‌ها به مولکول دیگری که باعث آسیب می‌شود متصل نشوند. برای تهیه انواع مواد شیمیایی، روی فروشگاه خرید مواد شیمیایی کلیک کنید.

در شراب قرمز، به ویژه انیدرید سولفورو یا دی اکسید گوگرد SO₂، بیشترین منبع مورد استفاده است. اسید با تنظیم مقدار ph از شراب در برابر باکتری محافظت می‌کند، که بر رشد و بقای مخمر در طول تخمیر تأثیر می‌گذارد. اسیدیته همچنین به طور مستقیم بر رنگ، تعادل و طعم تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، سولفیت‌ها که به آن‌ها دی اکسید گوگرد نیز اطلاق می‌شود، پرمصرف‌ترین ماده نگهدارنده توسط بازرگانان شراب، قرن‌ها به عنوان ماده تمیز کننده استفاده می‌شده است.

سوربات پتاسیم یکی از مواد شیمیایی لازم برای نگهداری از شراب است. برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید.

سولفیت‌ها در واقع ترکیبات شیمیایی حاوی یون سولفیت هستند. از آن‌ها به عنوان نگهدارنده در بسیاری از غذاها استفاده می‌شود. در حقیقت، این ترکیبات معمولاً به نوشابه‌ها، آب‌میوه‌ها، مربا، ژله، سوسیس و میوه‌ها و سبزیجات خشک یا ترشی اضافه می‌شوند تا فساد را کند کرده و از تغییر رنگ جلوگیری کنند.

یکی دیگر از مواد نگهدارنده اسیدی موثر، بنزوات سدیم میباشد که برای جلوگیری از تخمیر شدن شراب مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین توسط شراب‌سازان برای کمک به حداقل میزان اکسیداسیون در شراب و حفظ تازگی آن استفاده می‌شود. به دلیل خواص ضد میکروبی، این ترکیبات همچنین می‌توانند از رشد باکتری جلوگیری کرده و عمر مفید شراب ها و سایر محصولات را طولانی کنند.

یکی از سولفیت‌های مورد استفاده در این صنعت، متابی سولفیت سدیم می‌باشد که در حین تخمیر استفاده می‌شود. علاوه بر این، انواع خاصی مانند متابی سولفیت پتاسیم برای ضدعفونی کردن بشکه‌ها و تجهیزات تولید شراب استفاده می‌شود.

دی اکسید گوگرد طعم تیزی دارد که مردم آن را دوست ندارند و استفاده از آن به دلیل خاصیت بیماری‌زا بودن آن بحث برانگیز بوده چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟ است. اسید سوربیک، که مانند سولفیت عمل می‌کند، اخیراً برای استفاده در کشورهای اتحادیه اروپا تأیید شده است، اما فقط در شرایط بسیار محدود. این ماده اصولاً در شراب‌هایی با غلظت الکل 12٪ مؤثر می‌باشد.

به غیر از دی اکسید گوگرد، که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، سایر مواد شیمیایی مانند بنزوئیک اسید، دی اتیل پیروکربنات، پارابن‌ها، پیماریسین و اسید سوربیک نیز به عنوان نگهدارنده در شراب استفاده می‌شود، اما تهدید یا عوارض جانبی بالقوه این مواد شیمیایی هنوز باید بررسی شود، بنابراین فعلاً استفاده از آنها کار دشواری نیست.

اسیدهای ضعیف

در مقایسه با سایر مواد نگهدارنده، اسیدهای ضعیف با اثر گندزدایی توسط کند کردن چرخه رشد و تولید مثل میکروارگانیسم‌ها به جای از بین بردن آن‌ها، شناخته می‌شوند. اسیدهای ضعیف با جدا کردن پروتون‌ها از سلول‌ها، از رشد میکروبی جلوگیری می‌کنند.

و اگرچه فرمول شیمیایی اسیدهای ضعیف مختلف متفاوت است، اما همه آن‌ها دارای اثر بازدارنده بارزتری در محیط‌های با مقدار PH پایین هستند، یعنی هرچه محیط اسیدی‌تر باشد، اثر بازدارندگی آن‌ها نیز بیشتر است. این روش برای اولین‌بار توسط جان اِولین در سال 1670 کشف شد، وی از دی اکسید گوگرد حاصل از سوزاندن گوگرد برای حفظ شراب سیب cider استفاده کرد.

تارتاریک اسید

در آب و هوای گرم وقتی انگور بسیار رسیده برای حفظ برای اسیدیته طبیعی اسید تارتاریک اضافه می‌شود. اکثر مردم موافقند که انگور باید به موقع چیده شود زیرا بین رسیدن مطلوب و اسیدیته تعادل وجود دارد و عوامل زیادی وجود دارد که می‌تواند اسیدیته فرآیند تولید شراب را کاهش دهد.

اسیدی شدن و ترشیدگی در آرژانتین، استرالیا، کالیفرنیا، واشنگتن، ایتالیا و آفریقای جنوبی بسیار گسترده است. ولی در شمال فرانسه، آلمان، اتریش، اورگن و نیوزیلند معمول نیست.

کلسیم کربنات

در تقابل با اسید تارتاریک، اگر انگور بیش از حد اسیدی باشد، از کربنات کلسیم برای پایین آوردن سطح آن برای تولید شراب استفاده می‌شود. علاوه بر این، همچنین ممکن است از بلوط، خلال بلوط، عوامل تخمیر، توتو و غیره استفاده شود. با توجه به کیفیت انگور و سبک‌های مختلف شراب، نیاز به مواد افزودنی و مقدار مختلفی است، در عین حال شراب‌سازان مختلف گزینه‌های مختلفی را انتخاب می‌کنند.

قاعده کلی و اساسی مواد نگهدارنده شراب در برابر اکسیداسیون

شراب دارای مواد نگهدارنده متفاوت نسبت به نوشیدنی‌های دیگر مانند شیر، آب و آبجو می‌باشد. مواد نگهدارنده شراب در درجه اول با جلوگیری از رشد میکروارگانیسم‌ها از طریق اکسیداسیون کار می‌کنند.

همچنین، از آنجا که انواع مختلف شراب دارای رایحه‌ها، رنگ‌ها و طعم‌های مختلف هستند، بنابراین نباید از مواد نگهدارنده یکسان استفاده کنند. به عنوان مثال، مواد نگهدارنده شراب سفید عمدتاً اسید آسکوربیک (ویتامین (C و اسید سوربیک است.

اسید آسکوربیک به عنوان یک آنتی‌اکسیدان استفاده می‌شود، در حالی که اسید سوربیک برای جلوگیری از رشد مخمر در شراب سفید استفاده می‌شود. از اسید سوربیک نمی‌توان در شراب قرمز استفاده کرد زیرا می‌تواند باعث آلودگی و ناخالصی شود.

سولفیت‌ها یا مولکول‌های کوچک دی اکسید گوگرد (SO₂) و دی سولفید هیدروژن (H₂ O₂) معمولاً به عنوان نگهدارنده در شراب و حتی سایر نوشیدنی‌های میوه‌ای استفاده می‌شوند.

عملکرد آن‌ها اساساً ایجاد انعقاد یا دناتوراسیون پروتئین میکروبی است، بنابراین در رشد و تولید مثل آن‌ها تداخل ایجاد می‌کنند.

سولفیت‌ها عمدتاً به شکل دی اکسید گوگرد در غلظت‌های مختلف PH هستند. و آزمایشات نشان می‌دهد که تنها مولکول دی اکسید گوگرد دارای اثر ضد باکتری است. درواقع این ماده مؤثره در مواد نگهدارنده است. دی اکسید گوگرد با ترکیب شدن با چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟ ترکیبات مشتق شده از شراب غیرفعال می‌شود. تأثیرگذاری دی اکسید گوگرد به دلیل ماهیت آن، در غلظت‌های پایین PH و در غلظت‌های بالاتر اتانول بیشتر است. سرانجام تمام این مواد منجر به دستیابی به عملکرد ضد فساد می‌شوند.

جهت دریافت اطلاعات بیشتر و خرید مواد نگهدارنده با کارشناسان فروش ما تماس بگیرید. ما بهترین مواد نگهدارنده را به شما معرفی خواهیم کرد.

طرز تهیه خیار شور بازاری

خیار شور یکی از انواع چاشنی های بسیار پر مصرف و پر طرفدار در میان ایرانیان است که در کنار انواع غذاهای سنتی و فست فود سرو می شود. برای مشاهده آموزش کامل و مرحله به مرحله طرز تهیه خیار شور بازاری در ادامه با سایت پانا مگ همراه باشید.

مواد لازم برای ۱ شیشه خیارشور
خیار ریز	۵۰۰ گرم
آب	۳ لیوان
نمک	۳ قاشق غذاخوری
شوید، مرزه و ترخون	۱۰۰ گرم
سیر	۳ حبه
فلفل سبز	۲ عدد
نخود	۴ عدد
سرکه سفید یا قرمز	½ پیمانه

طرز تهیه خیار شور بازاری

مرحله اول

برای تهیه خیار شور ترد و خوشمزه ابتدا آب را به همراه سرکه و نمک داخل یک قابلمه مناسب می ریزیم، سپس قابلمه را روی حرارت زیاد قرار می دهیم. حالا هر چند لحظه یک بار مواد را هم می زنیم تا نمک به طور کامل درون آب حل شود.

مرحله دوم

پس از اینکه آب به نقطه جوش رسید و نمک به طور کامل حل شد، قابلمه را از روی حرارت کنار می گذاریم و اجازه می دهیم خنک شود. در ادامه ظرفی که برای تهیه خیارشور انتخاب کرده ایم را به خوبی می شوییم، سپس با دستمال خشک می کنیم.

مرحله سوم

نکته ای که باید در مورد ظرف نگهداری خیار شور به آن توجه شود این است که باید از ظرفی استفاده کنیم که هوا به هیچ وجه نتواند وارد آن شود. اگر از ظرف پلاستیکی استفاده کنیم، باید ظرفی باشد که دیواره های ضخیمی داشته باشد.

مرحله چهارم

اگر ظرف پلاستیکی ما حتی یک سوارخ بسیار ریز هم داشته باشد، باعث می شود که خیار شور کپک بزند. ما در این آموزش از ظرف شیشه ای با درب فلزی استفاده کرده ایم. البته باید به طور کامل مطمئن شویم درب شیشه سالم باشد و هوایی از آن رد نشود.

مرحله پنجم

در این مرحله نیمی از شوید، ترخون و مرزه را در کف ظرف قرار می دهیم، سپس نخودها را اضافه می کنیم، به هیچ وجه نخود را حذف نکنید، زیرا نخود در طول زمان از خود گازی متساعد می کند که باعث ترد تر شدن خیار شور ها می شود.

مرحله ششم

در ادامه یک عدد سیر و فلفل سبز اضافه می کنیم، سپس خیارها را روی مواد می چینیم. نکته ای که باید مورد خیار در نظر داشته باشیم این است که حتما باید از خیار بوته ای برای تهیه خیار شور استفاده کنیم، زیر خیار درختی برای تهیه خیارشور مناسب نمی باشد.

مرحله هفتم

پس از اینکه خیارها را درون ظرف چیدیم، باقیمانده شوید، مرزه و ترخون را به همراه سیر و فلفل سبز باقیمانده روی خیارها قرار می دهیم. در ادامه محلول آب نمک و سرکه را که حالا به طور کامل خنک شده است روی مواد می ریزیم.

مرحله هشتم

محلول آب نمک و سرکه باید یک بند انکشت بالاتر از سطح مواد داخل ظرف باشد. در ادامه درب ظرف را محکم می بندیم، سپس ظرف را به مدت یک هفته تا ده روز در محیط آشپزخانه قرار می دهیم تا خیار شور آماده شود.

نکات طرز تهیه خیار شور بازاری

خیار مناسب خیارشور

برای خیار شور باید از خیارهای بوته ای استفاده است که دارای بافت نرم تری نسبت به خیارهای درختی هستند. خیارهای درختی به خوبی آب نمک و سرکه را جذب نمی کنند، به همین دلیل مدت طولانی تری باید در آب نمک بمانند تا آماده شوند.

سرکه را حذف کنیم؟

توصیه می شود سرکه را از مواد خیار شور حذف نکنید، زیرا سرکه علاوه بر اینکه باعث بهتر شدن طعم خیار شور می شود، باعث می شود که خیار شور نرم تر شود. البته این نرم شدن به این معنی نیست که خیار شور ترد نباشد.

زمان نگهداری خیار شور

خیار شور را پس از اینکه درون ظرف ریخیتیم، می توانیم تا مدت یک سال در جای تاریک و خنک نگهداری کنیم. البته توجه داشته باشید هر زمان درب ظرف خیار شور را باز کنیم باید آنرا به یخچال منتقل کنیم تا کپک نزند.

4 روش بینظیر چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز

ممکن است در صورت مواجهه با تیتر مقاله ” چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز ” از خود بپرسید آیا همچنین چیزی امکان‌پذیر است، آیا می‌توان کمتر از این زمان نیز صورت را پرتر و چاق‌تر کرد؟ در پاسخ به چنین سؤالاتی باید بگوییم بله می‌توانید. با به‌کارگیری راهکارهای متفاوتی که برای چاقی صورت با سیب زمینی در این مقاله به شما عزیزان معرفی کردیم می‌توانید به نتیجه دلخواه خود دست یابید.

روش های چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز

در این بخش تمامی روش های چاق شدن صورت با سیب زمینی را برای شما معرفی کرده‌ایم:

1. چاقی صورت با سیب زمینی آب‌پز

همانطور که تابه‌حال شنیده‌اید ، سیب زمینی به دلیل غنی بودن از نشاسته، انرژی بسیار زیادی دارد. به همین دلیل در رژیم‌های غذایی، خوردن سیب زمینی متوسط برابر با خوردن تکه‌ای از نان است و تقریبا 90 کیلو کالری انرژی را تأمین می‌کند. برای این که بتوانید چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز و یا حتی زودتر را تجربه کنید، بهتر است سیب زمینی را به صورت آب پز مصرف کنید. همچنین آب‌پز کردن سیب زمینی یکی از بهترین روش های مصرف سیب زمینی و پخت چطور می‌توان تتر را نگهداری کرد؟ آن می‌باشد.

با آب‌پز کردن سیب زمینی تمامی بافت سیب زمینی به طور کامل پخته خواهد شد و زنجیره‌های کربوهیدراتی ساده تر شکسته می‌شوند. برای چاق شدن صورت با سیب زمینی، به هیچ عنوان از سیب زمینی ذغالی یا باربکیو استفاده نکنید. چرا که به دلیل قرار گرفتن بر روی شعله مستقیم ممکن است برخی قسمت‌ها پخته نشوند در حالی که برخی دیگر کبابی شده‌اند.

برای این که بتوانید چاق شدن صورت با سیب زمینی در یک هفته را تجربه کنید، می‌توانید علاوه بر سیب زمینی آب‌پز، تخم مرغ و کره را نیز به همراه آن مصرف کنید. همچنین اگر می‌خواهید سریع‌تر نتیجه بگیرید بی آن که به بدن خود آسیبی وارد کنید، می‌توانید از سس مایونز ارگانیک و سالم نیز استفاده کنید.

گرچه استفاده از این موارد مستلزم مشورت شما با متخصص تغذیه می‌باشد، با اینکه ممکن است به سرعت نتیجه بگیرید اما در صورت رعایت نکردن برخی نکات ممکن است به بدن خود آسیب وارد کنید. روش‌های دیگری برای چاقی صورت وجود دارد که در مقاله «چاق شدن صورت در یک هفته» به معرفی آن ها می‌پردازیم.

2. چاقی صورت با سیب زمینی سرخ کرده

یکی دیگر از روش های چاق شدن صورت با سیب زمینی، مصرف روزانه یک بشقاب سیب زمینی سرخ کرده می‌باشد. البته باید بدانید که منظور سیب زمینی سرخ کرده صنعتی یا فست فودها نبوده و بیشتر توصیه می‌شود در خانه سیب زمینی را سرخ کنید. به این صورت که به جای استفاده از روغن‌های سرخ‌کردنی و مضر می‌توانید از روغن زیتون یا کره استفاده کنید.

مشاهدات نشان داده است افرادی که مشکل خاصی از جمله کلسترول، چربی خون یا قند بالا نداشته‌اند، نتوانسته‌اند با مصرف روزانه یک بشقاب سیب زمینی سرخ‌کرده به وزن مطلوب خود برسند.

البته پیشنهاد می‌شود که در وعده های نهار و شام از مصرف سیب زمینی سرخ‌کرده حتی از نوع خانگی پرهیز کنید و برای نتیجه بهتر چاق شدن صورت با سیب زمینی بهتر است عصرهنگام ( 4 تا 6 عصر) سیب زمینی بخورید.

باری دیگر تایید می‌کنیم که قبل از استفاده از این روش نیز حتما با متخصص تغذیه مشورت کنید و در صورت تایید ایشان سیب زمینی سرخ‌کرده را به صورت روزانه مصرف کنید.

گاهی خوردن بعضی از مواد غذایی باعث چاقی می‌شوند که در مقاله «میوه های چاق کننده» به معرفی بعضی از آن‌ها پرداخته ایم.

3. چاق شدن صورت با سیب زمینی خام

یکی از جذاب‌ترین روش های چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز ، خوردن آب سیب زمینی خام می‌باشد. مصرف آب سیب زمینی علاوه بر اینکه بر چاق شدن و پر شدن صورت شما تاثیر می‌گذارد می‌تواند برای سلامت معده، روده و دستگاه گوارش و حتی زیبایی و شفافیت پوست شما نیز مفید واقع شود.

آب سیب زمینی از آنتی اکسیدان گرفته تا مواد معدنی و ویتامین‌های مفید را برای بدن شما تأمین می‌کند. از خواص دیگر آب سیب زمینی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• منبعی سرشار از ویتامین سی مفید برای شفافیت پوست و از بین رفتن لک‌های پوستی
• منبعی سرشار از ویتامین ب6 مفید برای رشد مجدد مو و تقویت ساقه مو
• آنتی باکتریال و رفع کننده عفونت دستگاه گوارشی

◄ نکته: توجه داشته باشید از سیب زمینی جوانه زده به هیچ عنوان استفاده نکنید چرا که سمی است و برای بدن شما مضر واقع می‌شود و ممکن است نتایج عکس بگیرید.

برای چاق شدن صورت با سیب زمینی خام مراحل زیر را به مدت دو هفته انجام دهید:

1. ابتدا یک سیب زمینی بزرگ را کامل ضدعفونی کرده و بشویید.
2. پوست سیب زمینی را جدا کنید.
3. سیب زمینی را به دقت رنده کنید.
4. سیب زمینی رنده شده را فشار دهید تا آب آن خارج شود( برای این کار از پارچه تمیز یا توری استفاده کنید تا تفاله های سیب زمینی داخل آب نرود).

سعی کنید حداقل یکبار در روز آب سیب زمینی بخورید و اگر برای چاق شدن صورت در یک هفته با سیب زمینی برنامه ریزی کرده‌اید، بهتر است حداقل دو بار در روز آب آن را مصرف کنید.

توجه داشته باشید که آب سیب زمینی به سرعت سیاه و گندیده می‌شود و تمام خواص خود را از دست می‌دهد. بنابراین همان لحظه که آب سیب زمینی را خارج کردید آن را بنوشید.

یخ فواید زیادی برای صورت دارد که پیشنهاد می کنیم برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره مقاله «ماساژ صورت با یخ» را مطالعه نمایید.

4. چاقی صورت با ماسک سیب زمینی

یک روش دیگر چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز استفاده از سیب زمینی به شکل ماسک صورت شبانه می‌باشد. ماسک سیب زمینی حاوی خواص بسیار مفیدی برای پوست صورت است. استفاده از سیب زمینی بر روی پوست صورت به شکل موضعی می‌تواند پوست صورت شما را روشن کند، چروک‌های پوستی را کاهش دهد، لکه های پوستی را محو کند و موجب چاق شدن صورت در سریع‌ترین زمان گردد.

شما می‌توانید برای تهیه ماسک صورت مراحل زیر را دنبال کنید:

1. یک نصفه سیب زمینی متوسط را رنده کنید.
2. می‌توانید به صورت انتخابی و با توجه به نوع پوست خود از وازلین، روغن زیتون، روغن نارگیل و یا گلیسیرین استفاده کنید و آن را به صورت یکدست با سیب زمینی رنده شده مخلوط کنید. برای شناخت فواید وازلین به مقاله «خواص وازلین» مراجعه کنید.
3. ماسک را به مدت 15 دقیقه در هنگام شب بر روی پوست خود بگذارید و سپس با آب ولرم آبکشی کنید.

توجه داشته باشید که قبل از استفاده از هرکدام از مواد، ابتدا تست حساسیت را انجام دهید.

سخن پایانی

در این مقاله روش های چاق شدن صورت با سیب زمینی در 14 روز را به شما آموزش دادیم. امیدواریم که بتوانید با به‌کارگیری این راهکارها به هدف مطلوب خود دست یابید. باری دیگر توصیه می‌کنیم قبل از انجام هرکدام با متخصص پوست و تغذیه در ارتباط باشید تا دچار عوارض نشوید. خوشحال می‌شویم تجربیات و نظرات خود را با ما و دیگر خوانندگان لنداسپا به اشتراک بگذارید.

طرز تهیه ترشی بادمجان شکم پر مجلسی و خوشمزه مرحله به مرحله

ترشی بادمجان شکم پر یکی از انواع ترشی های خوشمزه و پرطرفدار ایرانی است که مانند ترشی هایی مثل ترشی کلم قرمز و ترشی لیته در تمام فصل های سال تهیه و در کنار غذا سرو می شود. این ترشی در شهرهای مختلف کشورمان با مواد متنوعی تهیه می شود.

با مقدار موادی که در این دستور قرار گرفته است می توانید یک شیشه ترشی بادمجان شکم پر تهیه کنید. در صورتی که می خواهید مقدار کمتر یا بیشتری ترشی بادمجان شکم پر تهیه کنید کافیست مقدار مواد را ضرب یا تقسیم کنید. با آموزش طرز تهیه ترشی بادمجان شکم پر با پارسی دی همراه باشید.

طرز تهیه ترشی گل کلم مجلسی با هویج

مواد لازم برای ۱ شیشه

مواد لازم ترشی بادمجان شکم پر

• سیر ۲۵۰ گرم ۲۰۰ گرم
• فلفل سبز ۵۰ گرم
• سرکه به اندازه کافی
• سبزی ترشی ۴۰۰ گرم ۱ کیلوگرم

طرز تهیه ترشی بادمجان شکم پر

برای تهیه ترشی بادمجان شکم پر ابتدا مواد لازم جهت پر کردن شکم بادمجان را آماده می کنیم.هویج ها را با پوست کن تمیز می کنیم و می شوییم و روی تخته آشپزخانه آن ها را تقریبا ریز و نگینی خرد می کنیم و در کاسه ای بزرگ می ریزیم

و سبزی ترشی که از سبزیهای خوش عطر استفاده می کنیم ( البته کاملا سلیقه ایست و می توانیم از نعناع ، ترخون ، مرزه ، پیازچه در این ترشی استفاده می کنیم ) را به اندازه مساوی پاک می کنیم و می شوییم و آبکش می کنیم

و می گذاریم تا آب اضافه آن ها خارج شود و کاملا خشک شوند (می توانید روی دستمال پهن کنید تا زودتر خشک شوند) و با سلیقه خودتان روی تخته آشپزخانه آن ها را ریز یا درشت خرد می کنیم،که البته اگر ریزتر خرد شوند زیبایی بیشتری در ترشی خواهد داشت.

طرز تهیه ترشی لیته خوشمزه و مجلسی

البته می توان از سبزی های خشک نیز استفاده کرد.سبزی خرد شده را نیز داخل کاسه می ریزیم و سیر ها را نیز که طعم فوق العاده ای به ترشی ما می دهد را پوست می گیریم و می شوییم و هر حبه را به چهار یا شش قسمت

بسته به اندازه حبه ها خرد می کنیم و به مواد داخل کاسه ملحق می کنیم و همچنین فلفل سبزها را نیز تمیز آبکش می کنیم و ریز خرد می کنیم و به مواد می افزاییم. سپس بادمجان ها را می شوییم و در آبکش قرار می دهیم تا خشک شوند.

اگر هنوز رطوبت داشتند با یک دستمال تمیز بادمجان ها را کاملا خشک می کنیم و در سینی قرار می دهیم و کلاهک بادمجان ها را با چاقو جدا می کنیم و یک برش عمودی روی بادمجان ایجاد می کنیم و شکم بادمجان ها را باز می کنیم

طرز تهیه ترشی کلم قرمز رستورانی

به مقداری که بادمجان آسیب نبیند.همگی بادمجان ها را که آماده کردیم در قابلمه ای نسبتا متوسط سرکه می ریزیم و روی حرارت قرار می دهیم و به مدت ۵ الی ۷ دقیقه بادمجان ها را در سرکه قرار می دهیم تا بپزند و کمی نرم تر شوند

و پس از ۵ دقیقه از سرکه بیرون می آوریم و در صافی قرار می دهیم تا کاملا سرد شوند. آن وقت با قاشق مواد خرد شده در کاسه را کاملا زیر و رو می کنیم تا مخلوط شوند و داخل بادمجان ها را یکی یکی با قاشق پر می کنیم و در ظرف مورد نظر مرتب می چینیم

و سرکه را روی بادمجان ها می ریزیم تا سطح آن ها کاملا پوشیده از سرکه شود و درب ظرف را محکم می بندیم تا هوا در آن نفوذ نکند و به مدت ۱۰ الی ۱۲ روز ترشی را در جای خشک و خنک نگهداری می کنیم و بعد از آن مصرف می کنیم.نوش جان